Η πειρατεία είναι κλοπή και διώκεται ποινικά. Όλοι το γνωρίζουμε, αλλά οι περισσότεροι το έχουμε αντιπαρέλθει επιδιδόμενοι σε ανέξοδες αντιγραφές πρωτότυπου ψηφιακού υλικού, προμηθευόμενοι φτηνά αντίγραφα από άλλους «κλόπι ράιτερ» ή κατεβάζοντας την Άρτα και τα Γιάννενα από τόπους… off-shore του Διαδικτύου.

Κοινός τόπος
Το «αμεσοδημοκρατικό» του πράγματος, όμως, αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ Πειρατών και Αγανακτισμένων. Τόσο στο εσωτερικό του κόμματός τους όσο και στη λειτουργία του κράτους θεωρούν ότι οι διαδικασίες της Άμεσης και Συμμετοχικής Δημοκρατίας μπορούν να αποδώσουν τα καλύτερα. Το ψηφιακό περιβάλλον μάλιστα κατ’ αυτούς επιτρέπει την επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών και εγγυάται γενικώς τη διαφάνεια, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία του λόγου. Εισηγούνται την ελεύθερη πρόσβαση στις ψηφιακές πηγές, τις ανοιχτές πλατφόρμες που δεν εξυπηρετούν συμφέροντα εταιρειών, τη διανομή αρχείων. Υποστηρίζουν επίσης την απαγόρευση των πατεντών σε λογισμικά, ζωντανούς οργανισμούς, σπόρους και γονίδια καθώς και την τροποποίηση της νομοθεσίας για τις φαρμακευτικές πατέντες (πρόκειται για τοποθέτηση λιγότερο φουτουριστική απ’ όσο μπορεί να φαίνεται, που τους φέρνει αντιμέτωπους με μεγαθήρια…). Στην εκπαίδευση υποστηρίζουν τη δωρεάν και δημόσια πρόσβαση στην ψηφιοποιημένη γνώση (προαπαιτείται ψηφιακός αλφαβητισμός), ενίσχυση των Κλασικών Σπουδών λόγω της ιστορίας μας (απρόβλεπτο για κομπιουτεράδες), ανασχεδιασμό του όλου συστήματος με έμφαση στην προσχολική αγωγή και άλλα πολλά, πολύ ρομαντικά. Στην οικονομία εγγυώνται την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών όλων των πολιτών, επενδύουν στην καταπολέμηση της διαφθοράς, στην πάταξη των μονοπωλίων και των καρτέλ, στη βελτιωμένη ανταγωνιστικότητα. Όλες τους οι θέσεις ωστόσο τελούν υπό διαμόρφωση δεδομένου ότι υπόσχονται διαρκή συμμετοχή των πολιτών στα τεκταινόμενα και στη λήψη αποφάσεων.

Νερόβραστος μοντερνισμός;
Το Κόμμα των Πειρατών κομίζει αναμφισβήτητα κάτι διαφορετικό. Κάτι που μπορεί να αποδειχτεί από νερόβραστος απολιτίκ μοντερνισμός προγραμματισμένος να καταπιεί προσωρινά τους κραδασμούς μιας κοινωνίας που, κρυφά και φανερά, πάλλεται…, μέχρι υπολογίσιμη αντιπρόταση. Τα πάντα θα κριθούν στην αναμέτρηση του μορφώματος τόσο με το προϋπάρχον σύστημα όσο και με τον ίδιο τον εαυτό του. Κάθε κριτική είναι πρώιμη. Μια παρατήρηση μόνο.
Υπάρχει ζωή και χωρίς διαδίκτυο.