Ιστορίες μυστηρίου που αντλούν την καταγωγή τους αλλά και τη γοητεία τους από λαϊκούς μύθους και θρύλους, δοξασίες και προκαταλήψεις της ρώ­σικης και ουκρανικής παράδοσης.

Ιστορίες μυστηρίου που αντλούν την καταγωγή τους αλλά και τη γοητεία τους από λαϊκούς μύθους και θρύλους, δοξασίες και προκαταλήψεις της ρώ­σικης και ουκρανικής παράδοσης. Αυτό το γεγονός τις διαφοροποιεί από τις αντίστοιχες της γοτθικής παράδοσης, χαρίζοντάς τους ένα ξεχωριστό ενδια­φέρον που σχετίζεται με τις πολιτισμικές προεκτά­σεις της ρώσικης αντίληψης για το μυστήριο και τον τρόμο. Έτσι, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε μια ξεχωριστή σχολή μυστηρίου που χαρα­κτηρίζεται από τη ρώσικη θεώρηση του κόσμου. Στη συλλογή αυτή των δέκα διηγημάτων, στα οποία κυριαρχούν οι μαγικές ιστορίες, οι μεταφυσικές προεκτάσεις της πραγματικότητας, αλλά και η τέχνη του μαύρου χιούμορ, έχουμε δείγματα της ρομαντικής πεζογραφικής παράδοσης μιας λογοτεχνίας που χάρισε στην ανθρωπότητα αξεπέραστα αριστουρ­γήματα. Σε αυτή τη συλλογή, που δεν λείπουν οι βρι­κόλακες, τα φαντάσματα, οι μάγισσες και ό,τι γεννά το πάγωμα του αίματος και την ανατριχίλα, δίνουν το παρών μεγάλες υπογραφές της αυτοκρατορικής ρώσικης λογοτεχνίας, με πρώτους και καλύτερους τους Νικολάι Γκόγκολ και Αλεξάντερ Πούσκιν. Πρό­κειται για ιστορίες αλιευμένες από τον λαογραφικό θησαυρό της αχανούς ρώσικης αυτοκρατορίας. Νεκροί που επανέρχονται στη ζωή, δακτυλίδια που χαρίζουν την ευτυχία σε ταπεινούς ανθρώπους, μια μύτη που εξαφανίζεται από ένα πρόσωπο, τρομακτικές αποκαλύψεις από παράξενα όντα: μάγισσες, τελώνια, βρικόλακες. Εκτός από τους Νι-κολάι Γκόγκολ και Αλεξάντερ Πούσκιν, στη συλλογή αυτή – στην οποία αντιστοιχεί ένα διήγημα σε κάθε συγγραφέα – συμμετέχουν και οι Μιχαήλ Ζαγκόσκιν, Μιχαήλ λέρμοντωφ, Εβγκένι Μπαρατίνσκι, Αλεξά­ντερ Μπεστούτσεφ, Βλάντιμιρ Οντογιέβσκι, Αντόνι Πογκορέλσκι, Όσιπ Σενκόβσκι, Ορέστι Σομώφ.

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com