Της Σίσσυς Παπαδάκη

Της Σίσσυς Παπαδάκη

Περιμένοντας στο φανάρι λίγο πριν από την καινούργια πεζογέφυρα της Κηφισίας, αυτή που με τόση ψυχική γενναιοδωρία χάρισε η οικογένεια ενός παιδιού που σκοτώθηκε στο ίδιο σημείο για να περνούν πια από κει τα άλλα παιδιά χωρίς να κινδυνεύουν από τα αυτοκίνητα, το μάτι μου έπεσε τυχαία στην πινακίδα με τα ονόματα των κατασκευαστών της: αρχιτέκτονας, μηχανικός κ.λπ., κ.λπ., απαραίτητα για την κατασκευή ενός τέτοιου έργου και από κάτω «ποιήτρια σύμβουλος Ιουλίτα Ηλιοπούλου». Μα τι σημαίνει «ποιήτρια σύμβουλος» στην κατασκευή μιας γέφυρας; Πάνω στη γέφυρα δύο αφίσες με κολάζ και στίχους του Ελύτη, φαντάζομαι πως είναι η απάντηση στην απορία μου. Αυτά τα έργα, μάλλον, τα επέλεξε η σύμβουλος, η οποία υπήρξε η τελευταία σύντροφος του μεγάλου μας ποιητή. Μπροστά τους κάθε μέρα ολόφρεσκα λουλούδια πουποτέ δεν προλαβαίνουν να μαραθούν και σε αγγίζουν περισσότερο από τους στίχους που ειναι γραμμένοι από πάνω. Ακόμα και από εκείνους τους άλλους του Ελύτη «φυσάει και μεγαλώνει ο άλλος, ο θάνατος… φυσάει και μικραίνει ο κόσμος». Ο οποίος κόσμος δεν χρειάζεται να γράφει παντού αν είμαστε ή δεν είμαστε ποιήτριες.