Η εικόνα του φετινού Euro που αξίζει να κρατήσουμε στη μνήμη μας: μια ολόθερμη αγκαλιά. Του Μπαλοτέλι στη μαμά του αμέσως μετά τα γκολ που εξασφάλισαν την πρόκριση της Ιταλίας στον τελικό.

Η εικόνα του φετινού Euro που αξίζει να κρατήσουμε στη μνήμη μας: μια ολόθερμη αγκαλιά. Του Μπαλοτέλι στη μαμά του αμέσως μετά τα γκολ που εξασφάλισαν την πρόκριση της Ιταλίας στον τελικό.

«Στη μητέρα μου αφιερώνω τα γκολ. Ήθελα να την κάνω ευτυχισμένη», δήλωσε μετά την αγκαλιά ο «Σούπερ Μάριο». Εκείνη τον βρήκε πάμφτωχο παιδάκι μεταναστών από την Γκάνα, με σοβαρότατα προβλήματα υγείας, τον πήρε σπίτι της, τον μεγάλωσε, τον γιάτρεψε, τον στήριξε. Ο Μάριο έχει γεννηθεί στην Ιταλία, αλλά πέρασαν πάρα πολλά χρόνια μέχρι να αποκτήσει υπηκοότητα. Έπαιζε ποδόσφαιρο στην Ίντερ και οι αντίπαλοι του φώναζαν «Δεν θα γίνεις ποτέ Ιταλός» (σας θυμίζει κάτι αυτό;), αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, δεν πήγε στην Εθνική Γκάνας γιατί ήθελε να αγωνιστεί για τη χώρα όπου μεγάλωσε και τους γονείς που τον φρόντισαν. Τίποτα δεν ήταν εύκολο για αυτόν. «Δεν είχα παρέες, δεν με ήθελαν, αν και ήξεραν ότι γεννήθηκα στην Ιταλία», θυμάται.

«Η εκδίκηση του ευρωπαϊκού νότου» είπαν πολλοί πως ήταν, χάρη στον Μπαλοτέλι, η ήττα της Γερμανίας. Μήπως αντί να σκεφτόμαστε την εκδίκηση θα ήταν χρησιμότερο η ιστορία αυτή, που μοιάζει με μυθιστόρημα, να γίνει αφορμή να διαβάσουμε και λίγο για αυτόν τον ευρωπαϊκό Νότο που γέννησε τόσους πολιτισμούς επειδή, επί αιώνες, φιλοξενούσε «ξένους» που τελικά του χάριζαν σπουδαίες στιγμές;