Ένα ανθρώπινο γράμμα για την πιο απάνθρωπη συνθήκη της ανθρώπινης μοίρας, τον πόλεμο. Τον Δεκέμβριο του 1940, ο συγγραφέας φεύγει για τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ταξίδι που έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει δυο εβδομάδες και τελικά διαρ­κεί δυο ολόκληρα χρόνια!

Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελ.: 92

Ένα ανθρώπινο γράμμα για την πιο απάνθρωπη συνθήκη της ανθρώπινης μοίρας, τον πόλεμο. Τον Δεκέμβριο του 1940, ο συγγραφέας φεύγει για τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ταξίδι που έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει δυο εβδομάδες και τελικά διαρ­κεί δυο ολόκληρα χρόνια! Το «Γράμμα σ’ έναν όμη­ρο» έχει, καθώς φαίνεται, πολλούς αποδέκτες. Πριν από όλους, ο συγγραφέας το απευθύνει σε έναν δικό του φίλο: στον Εβραίο λεόν Βερτ. ωστόσο, μοιάζει να απευθύνεται μάλλον αμήχανα, λόγω της αποστάσεως που τους χωρίζει, και σε όλους τους Γάλλους που βρίσκονται υπό τον γερμανικό ζυγό. Ο ίδιος είναι στη Νέα Υόρκη δίχως να παραδέχεται ότι είναι ένας μετανάστης. Στην επιστολή φαίνεται επίσης η αμηχανία του Εξυπερύ απέναντι στην ολοκληρωτική καθυπόταξη της πατρίδας του από τους ναζί και τον άθλιο προδοτικό ρόλο της κυβέρνηση του Βισύ. Η ασφάλεια που τον κάνει να νιώθει η απόσταση που τον χωρίζει από τον αγαπημένο του Εβραίο φίλο, τους συμπατριώτες του αλλά και την ίδια τη δοκιμαζόμενη Γαλλία, μετατρέπεται σε ενοχή. Έτσι, δεν λείπει η έντονη συναισθηματική χροιά στην επιστολή και οι εξάρσεις ανθρωπισμού που γεννά η συνθήκη του πόλεμου. Το γεγονός ότι βρίσκεται μακριά από τους φίλους και την πατρίδα του σε μια τέτοια στιγμή, τον καθιστά ευάλωτο στον ίδιο του τον εαυτό και πλήττει την ίδια την προσωπικότητά του καλλιεργώντας την ιδέα της λιποταξίας, καθιστώντας τον ένοχο απέναντι στην ίδια του τη συνείδηση.

Ξενοφών Μπρουντζάκης