Στα σημαντικά λογοτεχνικά έργα, η παρακμή και η κατάρρευση των κοινωνιών συμβολίζεται αρκε­τές φορές μέσα από την αντίστοιχη παρακμή και κατάρρευση των ανθρώπινων σχέσεων και αξιών. 

Μετάφραση: Μιμίκα Κρανάκη

Εισαγωγή: Joan Acoccela

Εκδόσεις: Άγρα

Σελ.: 448 

Στα σημαντικά λογοτεχνικά έργα, η παρακμή και η κατάρρευση των κοινωνιών συμβολίζεται αρκε­τές φορές μέσα από την αντίστοιχη παρακμή και κατάρρευση των ανθρώπινων σχέσεων και αξιών. Ο Stefan Zweig, ένας από τους πλέον πολυσύνθε­τους συγγραφείς του περασμένου αιώνα, υπήρξε – έκτος από εξαίρετος πεζογράφος – και ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, εξαιρετικός βιογράφος, άριστος μεταφραστής και κριτικός λογοτεχνίας. Ο «Επικίνδυνος οίκτος», που μεταφράστηκε από την Ελληνίδα συγγραφέα Μιμίκα Κρανάκη, είναι το μο­ναδικό μυθιστόρημα που έγραψε ο Zweig και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1938. Η συναρπα­στική ιστορία της υπόθεσης βασίζεται πάνω σε μια παρεξήγηση που αποβαίνει μοιραία. Ένας νεαρός ταπεινής καταγωγής, υπίλαρχος του αυστροουγ-γρικού ιππικού, είναι ένας από τους καλεσμένους σε μια χοροεσπερίδα επαρχιακής κωμοπόλεως. Εκεί, από αβλεψία και κακή τύχη, ζητά να χορέψει με την κόρη του οικοδεσπότη, ενός από τους πιο ισχυρούς οικονομικά άντρες της περιοχής. Ωστόσο η Έντιθ αδυνατεί να δεχτεί την πρόσκληση λόγω της παράλυσής της που την κρατά καθηλωμένη. Κι εδώ ερχόμαστε στον τίτλο του μυθιστορήματος: Ο νεαρός υπίλαρχος κατακλύζεται από οίκτο για τη νεαρή παράλυτη. Συγγραφέας μεγάλου διαμε­τρήματος, ο Zweig εκμεταλλεύεται μια ανθρωπινή στιγμιαία γκάφα για ν’ ανοίξει την σκοτεινή πόρτα της ανθρώπινης φύσης. Το ανθρώπινο συναίσθη­μα του οίκτου μεταλλάσσεται ύπουλα σε έρωτα κι ο ήρωας βρίσκεται στην ψυχολογική δίνη ενός πάθους που πηγάζει από ένα δυσεπίλυτο αίσθημα ενοχής. Ο ήρωας, δέσμιος ηθικών προκαταλήψε­ων, έρχεται αντιμέτωπος με επώδυνες αλήθειες όπου ο συναισθηματισμός αποδεικνύεται ως η σκληρότερη εκδοχή της βαρβαρότητας. 

Ξενοφών Μπρουντζάκης