Η υπάρχουσα σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου αποτελεί μια μικρογραφία της σημερινής πολυκομματικής Βουλής…
 
Το δημοτικό συμβούλιο αποτελεί πραγματικά μία μικρογραφία της Βουλής, με τα καλά της και τα κακά της. Πραγματικά χαίρομαι να υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις, ακόμη και αν πολλές φορές με κουράζει η πολύωρη έκφρασή τους. Ο πολυκομματισμός είναι μία κορυφαία έκφραση της δημοκρατίας.
 
Πως χαρακτηρίζεις τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του δημοτικού συμβουλίου μέσα στις οποίες είναι και η Χρυσή Αυγή;
 
Μέσα στις άλλες παρατάξεις υπάρχουν συχνά πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και κρύβουν μέσα τους αξιόλογους ανθρώπους που όταν ξεπερνάνε την καχυποψία, μπορείς να έχεις εξαιρετική συνεργασία μαζί τους.
 

Η Χρυσή Αυγή όμως είναι     ανύπαρκτη πολιτικά στο δημοτικό συμβούλιο. Οι εκπρόσωποί της συνήθως εκφράζουν στην αρχή της διαδικασίας τις γνωστές ακραίες απόψεις και μετά σιωπούν ή αποχωρούν.

 
Από την άλλη μεριά, τρέφεται από την ασυδοσία που επικρατεί στις γειτονιές της πόλης, με την είσοδο πλήθους παράνομων μεταναστών, την εγκληματικότητα, τους μπαχαλάκηδες και άλλα περίεργα "φρούτα" που η ανοχή της Πολιτείας και η ανικανότητα των Αρχών έχουν εκθρέψει σε περιοχές όπως οι πλατείες Θεάτρου, Κουμουνδούρου, Βικτωρίας, Αμερικής και Βάθη ή περιοχές όπως τα Εξάρχεια και ο Άγιος Παντελεήμονας.
 
Αξίζουν "συγχαρητήρια" σε αυτούς τους κρατικούς λειτουργούς που όχι μόνο κατάφεραν να γκετοποιήσουν περιοχές δημιουργώντας και να αναπαράγουν δυστυχία, αλλά "εκτρέφουν" και το συγκεκριμένο πολιτικό μόρφωμα, το οποίο μετά καταγγέλουν. Από την άλλη πλευρά βέβαια του δίνουν την δέουσα ενίσχυση και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, οι οποίες αδυνατούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην πόλη, υποστηρίζοντας την αποδοχή και ανοχή των πάντων και φυσικά ωθώντας απελπισμένους κατοίκους στα δίχτυα της ακροδεξιάς και του ρατσισμού.
 
Πολλοί χρησιμοποιούν το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας ως σκαλοπάτι για την είσοδό τους στη Βουλή. Πως κρίνεις αυτό το γεγονός;
 
Πραγματικά, το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα σαν σκαλοπάτι για τη Βουλή. Πιστεύω ότι ο καθένας έχει δικαίωμα και υποχρέωση να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια στη ζωή και στη πολιτική, αλλά πρώτα θα πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που ανέλαβε, να προσφέρει, έχοντας παράγει αυτοδιοικητικό έργο. Διαφορετικά σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, την "καρέκλα" και όχι τους ανθρώπους που τον εξέλεξαν. Πολλοί είναι εκείνοι που ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του δήμου, την "ψωνίζουν". Ξεχνάνε από που ξεκίνησαν και για ποιο λόγο βρίσκονται εκεί που βρίσκονται και βιάζονται να ανελιχθούν, πιστεύοντας ωφελιμιστικά, ότι τους το χρωστούν να γίνουν υπουργοί και πρωθυπουργοί. Υπό αυτή την έννοια, θεωρώ ότι πρέπει κάθε πρωί που ξυπνάς, να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι κάτι άλλο πέρα από απλός άνθρωπος και φυσικά ότι πρέπει να τιμάς τους συνανθρώπους που σε επέλεξαν σαν δημοτικό σύμβουλο και συχνά υποφέρουν από την αναλγησία του συστήματος. Η τυχόν πολιτική συνέχεια, αν είναι να έρθει, θα έρθει σταδιακά. 
 
Μέχρι πρότινος ήσουν πρόεδρος του ιδρύματος αστέγων, του πιο ευαίσθητου ίσως φορέα του Δήμου. Αισθάνεσαι δικαιωμένος με το έργο σου; Τι δυσκολίες βρήκες μπροστά σου;
 
Δυσκολίες; Aπίστευτες: Γραφειοκρατία, μικροπολιτικά συμφέροντα, αρρωστημένες νοοτροπίες, τρικλοποδιές…
 

Ωστόσο στον ενάμιση χρόνο που ήμουνα Πρόεδρος στο ίδρυμα μαζί με τους εξαιρετικούς συνεργάτες μου καταφέραμε να ξεπεράσουμε τις αντίξοες συνθήκες που δημιούργησε ένα σκάνδαλο που δημιουργήθηκε πριν την ανάληψη των καθηκόντων μας.

 
Όλα αυτά βεβαίως προκάλεσαν δημοσιότητα και όπως συμβαίνει στους πολιτικούς κύκλους της Ελλάδας, φθόνο ακόμη και από ανθρώπους πολιτικά συγγενείς μου.
 
Αναφέρεσαι σε ανθρώπους του Δήμου ή της κυβέρνησης;
 
Γνωρίζω ότι κατά διαστήματα ενοχλήθηκαν ακόμη και κυβερνητικά στελέχη, τα οποία φοβήθηκαν μήπως αναδειχθώ στο μέλλον ως πολιτικός ανταγωνιστής τους. Οι συγκρούσεις ήταν συνεχείς, ακόμη και με ανθρώπους που δεν το περίμενα. Πολλοί κρυφοκοίταζαν στη γωνία ελπίζοντας να γίνει το λάθος. Για εμένα έχει σημασία ότι βοήθησα ανθρώπους με πολύ πόνο και δυστυχία και προσέφερα πράγματα στην Αθήνα και στη χώρα μας. Με αυτή την έννοια αισθάνομαι δικαιωμένος για το έργο μου, αν και έμειναν ανεκπλήρωτα πολλά ακόμη σχέδια.
 
Είσαι άνθρωπος που έδρασες και συνεχίζεις να δρας μέσα στα κινήματα της πόλης. Πως κρίνεις την παρέμβαση του δήμου και της αστυνομίας στους υπό κατάληψη χώρους βίλα Αμαλία και Μαρία Κάλλας;
  
Θα πρέπει να διευκρινίσω ότι είμαι υπέρ της προάσπισης του δημοσίου χώρου από οποιονδήποτε τον διεκδικεί. Τα δημόσια αγαθά ανήκουν σε όλους. Είμαστε όλοι μέτοχοι και συμμέτοχοι επί της δημόσιας περιουσίας.

Με αυτή την έννοια πρέπει να προασπίζουμε την κοινή περιουσία μας απέναντι σε όσους θα την ήθελαν για τους εαυτούς τους, ιδιώτες, επιχειρήσεις, καταπατητές, βιομήχανους, πολιτικές ομάδες, παρέες, φορείς κάθε είδους, κόμματα, κινήσεις. 

Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ ότι οι παρεμβάσεις επαναφέρουν τον δημόσιο χαρακτήρα αγαθών κοινών για όλους. Αυτό που μένει είναι να αξιοποιούνται και να διαμορφώνονται σε χώρους μόρφωσης, πολιτισμού και παιδείας ή σε υπηρεσίες για τον δημότη. Δηλαδή να μην εγκαταλείπονται. Όσο για την αυτοδιαχείρηση, είναι μία έννοια που όπως και στο εξωτερικό, μπορεί να βρει την έκφρασή της οργανωμένα και με την καλοπροαίρετη βοήθεια της Πολιτείας σε κατάλληλους παραχωρημένους χώρους.

Πριν από λίγες ημέρες ανέλαβες αντιδήμαρχος στον τομέα της καθημερινότητας του πολίτη. Πως αισθάνεσαι με τα νέα σου καθήκοντα;
 
Η απόφαση να αναλάβω Αντιδήμαρχος Καθημερινότητας ήταν μία πολιτική απόφαση του Δημάρχου που έκρινε ότι πρέπει να προσφέρω σε αυτό τον ευαίσθητο για την πόλη τομέα. Τα νέα μου καθήκοντα διαφέρουν, αλλά και μοιάζουν με τα προηγούμενα. Διαφέρουν ως προς το αντικείμενο, αλλά ομοιάζουν ως προς την κατεύθυνση. Και εδώ, στόχος είναι η σύγκρουση με την γραφειοκρατία, τα μικροπολιτικά συμφέροντα, τις αρρωστημένες νοοτροπίες και ιδανικό οι υπηρεσίες να λειτουργούν με κεντρικό άξονα τον άνθρωπο και την καλύτερη εξυπηρέτησή του. Με τα νέα μου καθήκοντα δεν αισθάνομαι καθόλου περίεργα, διότι η βελτίωση της Καθημερινότητας δεν είναι κάτι νέο για εμένα. Για παράδειγμα, σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου ως Πρόεδρος στο ίδρυμα Αστέγων, είχα και ένα μπλοκάκι που σημείωνα τα προβλήματα της πόλης και ενημέρωνα τις υπηρεσίες για αυτά. Είχα φτάσει αισίως τις 600 περίπου καταγραφές. Τώρα θα έχω υπό την εποπτεία μου και τη "Γραμμή του Δημότη", το "1595" που κάνει περίπου το ίδιο πράγμα μέσω τηλεφωνικού κέντρου, ηλεκτρονικά. Το θέμα βέβαια είναι να ανταποκρίνονται και οι δημοτικές υπηρεσίες, διαφορετικά θα τους βαραίνει σημαντική ευθύνη έναντι των δημοτών.
 
Τι υπόσχεσαι στους δημότες ότι θα αλλάξεις με βάση ότι το προεκλογικό σου σύνθημα ήταν γιατί… όσο και να τους πειράξει, η Αθήνα θα αλλάξει;
 

Αυτό πλέον σημαίνει ότι για να αλλάξει η πόλη απαιτείται να αλλάξουν φιλοσοφίες και νοοτροπίες σε όλους, ανεξαρτήτως παρατάξεων και κομματικών τοποθετήσεων. Το σύνθημα δεν εκφράζει υπόσχεση-στην πολιτική έχουμε χορτάσει από υποσχέσεις-εκφράζει ξεκάθαρα θέληση, τόλμη και αποφασιστικότητα. Η δέσμευση λοιπόν είναι επίμονη προσπάθεια μέχρι τέλους, όσο και αν πειράζει κάποιους. 
 
Πως φαντάζεσαι την Αθήνα του μέλλοντος;
 
Την φαντάζομαι πολύ διαφορετική. Χωρίς εγκληματικότητα, παράνομους μετανάστες, πορνεία και εμπόριο ναρκωτικών. Χωρίς "διασκεδαστήρια-Φαληράκια", όπως έχει καταντήσει το Γκάζι και το Κολωνάκι. Χωρίς επιχειρηματική ασυδοσία και αυθαίρετες κατασκευές στα πεζοδρόμια. Με ελευθερία λόγου παντού από τον Άγιο Παντελεήμονα μέχρι τα Εξάρχεια. Θέλω να γκρεμίσουμε άσχημα κτίρια και να φτιάξουμε χώρους πρασίνου. Να ανοίξουμε ξανά τα ποτάμια μας, τον Ιλισό, το ρέμα της Φωκίωνος Νέγρη και γιατί όχι, τον Κηφισό. Φαντάζομαι εκτεταμένους ποδηλατόδρομους και δρόμους ήπιας κυκλοφορίας σε όλες τις γειτονιές. Θέλω μία "Αθήνα-άλσος", όπως είναι το Ψυχικό, η Φιλοθέη, η Κηφισιά. Τέλος οραματίζομαι μία ζωντανή Αθήνα με πλούσια ψυχαγωγική και πολιτιστική δραστηριότητα, φιλική, ήρεμη και εναλλακτική.
 
Αρκετά με το τσιμέντο και τη βαρβαρότητα…