◆ Των τεσσαράκοντα ημερών η ακολουθία στολίζει την παράδοση των ημερολογιακών αναμνήσεων.

Μυογράφημα
Λευκοκεντημένο και περίτεχνο. Στη συμμετρία της παραδόσεως με τον χρόνο να μεταμορφώνει την αξία, δίνοντας τη δική του εκδοχή στην αισθητική του παλιού παραμυθιού.
Απλωμένο με τις πτυχές να μοιάζουν μυστικά ανοίγματα αμαρτίας και τα κρυφά περάσματα να πέφτουν αρμονικά στα πλευρά του ξύλου.
Στο μεγάλο τραπέζι το άμφιο της τελετουργίας άφησε την επισημότητα στη συνέλευση της καθιερωμένης καθαρής γιορτής των υπολοίπων.
Πολύχρωμα εδέσματα της νηστείας και κολασμένα κρέατα για τους παραχαράκτες του επιθέτου της δευτέρας. Συγκρατημένη η εκδήλωση στο προαναφώνημα. Και ενώ ο χρόνος κυλούσε καλύπτοντας τον κύκλο και η πλήξη, ουσιαστικό της πρωτογένειας των ημερών, είχε πλέον αποφασίσει, ο λόγος ατημέλητος αφέθηκε στις ορέξεις της υγρής πραγματικότητας των υποδοχείων.
Αίφνης, οι συγκρούσεις των υάλων, οι ευχές, οι βαρύσωμες εκφράσεις της ευτραπελίας και τα γελάσματα ζωώδους αντιλήψεως καταχώρισαν στο πλαίσιο τη μοναχικότητα του ασυνάρτητου λόγου της αμηχανίας.
Τοποθετήσεις επί παντός του επιστητού, βαρύνουσες απόψεις οινότροπης καταγωγής, μορφασμοί δυσαρέσκειας, ειρωνείες και σαρκασμοί στο παιχνίδι των πρώτων ενστίκτων στον πόλεμο της πρωτοκαθεδρίας.
Αναπνοές γρήγορες και δοκησισοφία σε όλους τους χρόνους, καταπίματα της λαιμαργίας, απροσάρμοστοι ήχοι στη σύνθεση και οι ματιές να αναπολούν την παλιά γραφή των εθίμων.
Διαφωνίες και υπερυψωμένες κραυγές, διαστήματα σιωπής και στο προσδιορισμένο, τεντωμένα τα χέρια στην πρόποση επαναλαμβάνουν.
Στην υγειά μας.

Φθέγμα
Είχε πέσει στο φως
το σκοτάδι
Η ώρα τραβηγμένη
βιαστικά βήματα
πισωγυρίσματα των βλεμμάτων
Στα απρόσμενα
Όταν
Η αναπνοή κόλλησε στα χείλια την αγωνία της
Στην κίνηση
Σιωπή
Στα δάχτυλα μέτρησαν τα σώματα
Ρίγος
Ομολόγησε
Φώναξε στην υγρασία
Το συναπάντημα
Κι άφησε ένα γράμμα
Στην περιπλάνηση
Των λυγμών