◆ Των διαστημάτων συναπαντήματα, όταν στους οργανωμένους θορύβους στη ροή των συνωνύμων του οίνου, η γελοιότητα των φευγαλέων βλεμμάτων προσδιορίζει την περιέργεια της αυταρέσκειας.

Mυογράφημα

Στην καμπύλη του όρμου. Άσπριζε η μεριά από τα φτεροκοπήματα. Λαμπρή μέρα. Στον βράχο στα χαμηλά η πολυλογία του κύματος να σέρνει την άμμο στα πλαϊνά. Μικρά ποτάμια και λίμνες της στιγμής και βότσαλα ψηφιδωτού μπηγμένα κατάσαρκα.
Στην περπατησιά σταγόνες πολυάσχολες αφήνουν την υγρασία στα μαχαιρωμένα πλευρά της γλυπτής πέτρας. Μετά ερχόταν ο ήλιος και, όπως οι λεπτοδείκτες, στο ίδιο σημείο η ίδια λέξη με άλλη φωνή, να επαναλαμβάνει το μουρμουρητό της ανοιξιάτικης σύνθεσης.
Στην εσοχή πιο ψηλά απ’ το σήμερα μια καπαριά κρεμόταν, σαν καντήλι φερμένο απ’ τα ξωκκλήσια. Φύλλα ολοστρόγγυλα και μικρές αναπνοές να πέφτουν αφήνοντας τον μικρό ίσκιο στα ξερά φωνήεντα της απλότητας.
Ένα βιβλίο ανοιγμένο. Σελίδα τσαλακωμένη να αντιστέκεται στα κατεβάσματα του γαρμπή και ένας ήχος φυσαρμόνικας να διαπερνά την εναλλαγή του ξεφυλλίσματος.
Μάτια κλειστά στο όνειρο, χέρια να σφίγγουν τα παλιά και στα αμυγδαλωτά σχήματα της κόρης μέσα στο φως το σκοτάδι να πλέκει προλογίσματα.
Κι όταν στη μεγάλη φωνή του βαποριού ο καπνός ξεπόρτισε μουντζουρώνοντας στα σύννεφα αυτό που ήθελε, τότε τρόμαξαν τα ασπροπούλια και χάθηκαν στη μακρινή γραμμή.
Στα γυμνά πόδια αγκαλιάστηκαν τα απόνερα.
Στ’ αγνάντεμα η προσμονή καθηλώθηκε. Κάτω απ’ το καυτερό απάντημα άρχισε να λύνεται η σιωπή.
Και στο πάφλασμα μια γοργόνα.
Έγνεψε χαμογελώντας.
 
Διά χειρός

Επί των τιμών
Της αυτού Μεγαλειότητος
Των αναγκαίων της φιλοξενίας
Της βαρυπρέπειας
Των οπισθίων
Της περιόδου
Συνωνύμων
Εκτός της πολυφημίας
Περιπλεγμένη και αναπαυτική
Υποδοχή των καλών και των κακών
Του ευ
Και του δυς
Της οσμής τα προθέματα
Διακόνισσα Αγέρωχη
Αποφαίνεται
Κρατώντας Σφραγισμένα
Τα επιφωνήματα
Των σχημάτων