◆ Αντιλογία καλοκαιρίας.

Μυογράφημα
Η γυναίκα τίναξε το μαύρο μαλλί απέναντι απ’ το κάτοπτρο. Δυο τρεις μολυβιές να μεγαλώσουν τα μάτια και μια απόχρωση του ερυθρού στις παρειές να διαψεύδει τη χλομάδα. Χρώμα στα χείλια, σάρκα ψεύτικη παραπανίσια να δίνει στο ανοιγόκλεισμα το στόμφο της υπερέχουσας εκφωνήσεως.
Στον λαιμό περιδέραιο με αστραφτερά πετράδια πολυτελούς κατασκευής να δένει στα αποτυπώματα των χορδών, όταν η εκφορά συναλλάσσεται με τα ανεβοκατεβάσματα των συναισθημάτων.
Ένδυμα εξουσίας, μονοχρωμία της σοβαρότητας στο βαθύ γαλάζιο της στερεότυπης οράσεως. Αλλόγλωσση εκδοχή εμφανίσεως με μαντίλι στη συμμετρία. Υπόδημα μαύρο με την εξοχή κάτω απ’ τη φτέρνα στο ύψος των περιστάσεων.
Στους ώμους αναρτημένο υποδοχείο γνωστής επιγραφής, απαραίτητη λεπτομέρεια προσελκύσεως της προσοχής. Βήμα λικνιζόμενο και λυγερό στην επιφάνεια της εντυπώσεως και μειδιάματα δεξιά και αριστερά συνοδευόμενα από καταφατικά κουνήματα της κεφαλής στα ερεθίσματα των προσφωνήσεων.
Ο λόγος αργόσυρτος, χαμηλός. Τόνος της σοφίας, χροιά της επιβολής. Λέξεις κατασκευασμένες από παλιούς κορμούς πεσμένων δέντρων και ρητορικά σχήματα αυτοκριτικής δακρύβρεχτου μελοδραμάτιου.
Εξεικονίσματα παλαιότροπης εποχής καρφιτσωμένα στην επικαιρότητα. Παρωχημένα σημεία στίξεως στις προτάσεις των αφηγήσεων.
Χωρίς τα ρήματα. Φράσεις τίτλων με την έντονη γραφή του σκοτεινού. Στην επανάληψη της ανυπαρξίας.
Έτσι για να περνά ο καιρός και να χάνεται αφήνοντας το γέλιο μοναδική εξωτερίκευση της εναντίωσης.

Άλυσος
Όπως στο περιθώριο
Ερυθρόχροη γραμμή
Ξεχώρισες
με το διά και το ρήμα
Και έκοψες
Τις συλλαβές
Για την ανάγκη
Του τόπου και του χρόνου
Και δεν άφησες
Ούτε ένα γράμμα
να διώξει μια φωνή
στην απορία
του βλέμματος