◆ Παραγύρως της ουσίας τα δεδομένα αφήνουν στο συμπέρασμα τον μονόδρομο της εύκολης αναπαραστάσεως.

Mυογράφημα

Μεγάλη η κυρία, χρόνια τώρα στο κουρμπέτι ήξερε τα δεδομένα της λεκάνης όσο καμία. Έπιανε στα χέρια της τα ασπρόρουχα και τους άλλαζε το δόξα πατρί με την επιμονή της στο ίδιο σημείο.
Στο τρίψιμο δεν την πρόφταινε ούτε η ιστορία, γιατί δεν ήθελε. Είχε τον τρόπο της.
Σκυμμένη μουρμούραγε σφιχτά κτυπώντας με τον κόπανο τα φουσκωμένα τα νερά κι ανάμεσα στα δαντελωτά, κεντήματα κοκκινωπά, φεγγάρι και νυχτιά.
Ανατολίτισσα γνήσια, μοσχαναθρεμμένη στα παλάτια, τραγουδισμένη στους αμανέδες και στα αργόσυρτα λικνίσματα των τραβηγμένων, με τις ομορφιές της παραλιακώς, όπως έλεγε κι ο γέρος παίκτης του εγχόρδου, γαλουχημένος από νιος μέσα στις ακτές της.
Είχε τα μάτια αστραφτερά και τη φωνή τσαχπίνα. Νταρντάνα και καταφερτζού, πονήρω και μπουρδούκλω, κι ούτε πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά της κι ούτε πουλί στεκούμενο μην πέσει στη σκιά της.
Δυο πόδια είχε η ζωή, ήταν το αγαπημένο της, το ένα το ανοιγόκλεινε όταν στα τσακίρικα κρυφά σκεφτόταν περιστάσεις. Και δυο πρόσωπα τη θέλανε με πάθος και ουσία, μα αυτή αξιαγάπητη, ήθελε πανδαισία.
Στα παραμύθια στέκεται η μισή κι η άλλη βολοδέρνει, έχει στη λάμψη θάλασσα και ερημιά στα βάθη.
Μα τίποτα δεν τη χαλά, κρατιέται και κρατάει στα χέρια της μέσα αγκαλιαστά
Αλάτι και πιπέρι.
 
Παραπλήρωμα

Επί της πλευράς
Να εφάπτεται και να χρωματίζει
Δεμένο
Να υπονοεί και να υπονοείται
Τα περί του ταξιδίου
Στο κατάστρωμα
Ο ριγμένος ιστός
την αράχνη
αποτυπώνει ερμηνεύοντας
Και ανασύρει
όλο τον βυθό
Και στα θολά νερά
μάτια κυνηγημένα
στου πανικού
κατέφυγαν
σπαρταρώντας
την ανησυχία
Στην αποβάθρα όταν η ευθεία συμπλήρωνε