Αν και συνήθης – ως φαινόμενο του νεοελληνικού μας ταμπεραμέντου –, παραμένει ιδιαίτερα εντυπωσιακός ο υπερβολικός, εκκωφαντικά μονομερής και βίαια αντιφατικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε κάθε φορά τα προβλήματα που άπτονται της καθημερινότητάς μας και της πολιτικής μας ζωής.