◆ Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στην επανάληψη των φωνημάτων, τα συνθέματα των πανικόδρομων αντιλήψεων προσδίδουν στην ηλιοφάνεια της καλοκαιρίας το ελαφρύ μειδίαμα της ολιγωρίας.

Μυογράφημα

Πρόλογος.

Στο μακρύ σανίδι με τα ψηλά καθίσματα παρατεταγμένα και τη μελωδία να βασανίζει τη σκέψη. Το φως στα χαμηλά και τον μορφασμό να γράφει και να ξεγράφει τα ερχόμενα. Στο πρόσωπο όλη η νύχτα να στέκεται και στον καπνό η βαριά αναπνοή να αφήνει το όνομα εκείνης της μέρας.

Κυρίως θέμα.

Ένας σκύλος σκυφτός βαριεστημένος, με την ουρά να κρέμεται στα σκέλια. Όχι πάντα ανάμεσα. Στο βλέμμα τα υπόλοιπα. Στην άκρη, στη γωνιά, όταν στο κλείσιμο ξεφεύγει το δάκρυ. Στην αδιαφορία του γραμμένος ο θόρυβος και η αδιακρισία. Πέρασε αργά και στάθηκε. Ψήλωσε για λίγο και κοίταξε.

Επίλογος.

Στα δάχτυλα περιπλέχτηκαν τα βλέμματα. Στα δυο ποτήρια με τα περίτεχνα στολίδια. Στις λέξεις η ουσία των αισθήσεων. Στο άγγιγμα αποσιωπάται το ξεκάθαρο και στο γάργαρο που ξεφεύγει η πρόκληση αφήνει την κατάφαση. Στην αργή κίνηση, στην εντύπωση της πρώτης στιγμής.

Περιπλάνηση

Εμφανίστηκες
Στο παραμέλημα των καιρών
Επίθετο της ζωής
Στους χρόνους
Των παλαιών τρόπων
Όταν με το λευκό
το καλοκαίρι
Όταν με το γέλιο
η ανεμελιά
Και στο πέρασμα
Άρχισε η μουσική
Άρχισε ο χορός
Τότε
Και η σκουριά στο σύρμα
Στο περίφραγμα
Σταμάτησε την εντύπωση
Τώρα