Μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθη οπίσθια και ατελείωτα πάρτι. 

Η επιστολή μεταφράστηκε, ανέβηκε σε ένα σωρό διαδικτυακούς τόπους, χαρακτηρίστηκε «συγκλονιστική». Και στην Ελλάδα συνέβη αυτό. Όμως, παρά την εντύπωση που μας έκανε, εδώ φαίνεται πως δεν μας έχουν τελειώσει ούτε τα στερεότυπα ούτε η υπομονή. Έτσι, λίγες μέρες μετά, διαβάσαμε πως «Έλληνας κοντεύει να γίνει ο ειδικός απεσταλμένος κομισάριος της Μέρκελ, Γ. Φούχτελ, Έχει αποκτήσει πολλές από τις συνήθειες των κατοίκων της χώρας μας, ειδικά στο φαγητό. Πρόσφατα μάλιστα εντοπίστηκε σε γνωστό εστιατόριο να απολαμβάνει καλαμαράκι και “όκταπους”. Η αγάπη του για την Ελλάδα και το λευκό κρασί της είναι τέτοια που τη Γερμανίδα βοηθό του την αποκαλεί Retsinoula». «Έρωτας για την Ελλάδα» αποκαλείται αυτό σε διάφορα σάιτ. Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρουμε, σχεδόν με εθνική υπερηφάνεια, πως σε κάποιον διάσημο ξένο αρέσουν τα γιουβαρλάκια μας ή πως έχει ακουστά «Τα παιδιά του Πειραιά».

«Για αυτό το τραγούδι έχω αρνητική άποψη» ακούσαμε τον Μάνο Χατζιδάκι – που το έγραψε – να λέει στο πρόσφατο αφιέρωμα της εκπομπής «Πρωταγωνιστές». Εξήγησε πως έτσι όπως το τραγούδησαν τόσοι και τόσοι, βάζοντας τα δικά τους λόγια στη δική του γλώσσα, μπορεί να το έκαναν κάτι σαν «εθνικό ύμνο», αλλά, όπως τόνισε: «Αυτό δεν είναι κριτήριο. Μου στέρησε τη δυνατότητα μιας σωστής επαφής με τον κόσμο».

Και αν αυτό ισχύει για «Τα παιδιά του Πειραιά», πόσο περισσότερο μας στερούν τη σωστή επαφή με τον κόσμο τα «Λίγο κρασί (Retsinoula), λίγο θάλασσα κ.λπ.» και όλα αυτά τα στερεότυπα που εμείς, πρώτοι από όλους, συχνότατα αναπαράγουμε; Ας τελειώσουμε με αυτά και εμείς όπως και οι Βραζιλιάνοι. Καλά κάνει ο οποιοσδήποτε κ. Φούχτελ και αγαπάει τα χταπόδια. Μάλιστα, με τον μισθό που αναφέρουν τα ίδια δημοσιεύματα πως παίρνει για τη δουλειά του στη χώρα μας, λογικό θα ήταν να τα κοιτάει και στα μάτια και να τους απαγγέλλει στίχους στα αρχαία ελληνικά. Αυτό όμως ούτε στα χτυπημένα κάτω χταπόδια δεν προσφέρει τίποτα. Πόσω μάλλον σε μας…