• Αποτομή της ψευδαισθήσεως και ο πρόδρομος των σκέψεων συμμαζεύει τη δυσαρέσκεια των μορφασμών.

Mυογράφημα

Μαύρο μακρύ να σκεπάζει τον αστράγαλο. Μαλλιά να τρέχουν στον ώμο. Ένας  ξύλινος σταυρός περασμένος σε ένα λεπτό σχοινί, κρεμασμένος στο  λαιμό. Να ακουμπά στα στήθια.
Έμεινε τελευταία. Την ώρα που η μπουκαπόρτα έγδερνε το τσιμέντο, ακούμπησε το βήμα της στην αποβάθρα.Το βλέμμα της σήκωνε τον ουρανό ολόκληρο και στο σκοτεινό τα μαχαιρώματα, κόκκινες μολυβιές, έβαφαν τον πόνο.
Στάθηκε ακίνητη. Αγιογραφία του ύστερου.  
Στη νύχτα. Λιγοστές οι φωνές.
Γονάτισε. Στην ταπείνωση του σώματος η ικεσία κι η απόγνωση.
Χαμένες ελπίδες και στα μονολογήματα ανακατεμένα τα δάκρυα. Μουρμουρητά της προσευχής και μέσα στα φώτα η μοναξιά να σέρνεται στο πλακόστρωτο.
Στο καφενείο τα βλέμματα έδιωξαν τη συμπόνια. Σχόλια και εικασίες. Ερωτηματικά και απαντήσεις. Συμπεράσματα και στο αγκομαχητό ένα ποτήρι νερό να παίρνει το λαχάνιασμα.  
Στην ανηφόρα πίσω απ’ τη βαριά ξύλινη πόρτα. Στο μεγάλο καμπαναριό με τις πολλές φωνές, όταν ο καημός βγαίνει σκυφτός μαζί με τη συγγνώμη στην ποίηση των ύμνων.

Όμμα

Περίσσεψε στο λευκό
μια βλεφαρίδα
Και άνοιξε  
Στο βλέμμα την ημέρα
Με το θάμπωμα
Πάνω στο βράχο
Και το φως
Στη σκιά
έξω απ το ίσιο
και έκλεισε
στη ματιά τη νύχτα
με το αχνοφέγγισμα
της μικρής φωτιάς
πίσω απ’ το ραγισμένο γυαλί
με το ραμμένο μπλέ
στο περιχάραγμα