Αν θέλει κανείς να ανατρέξει στις ρίζες της λατινοκρατίας στην Ελλάδα, θα πρέπει να ξεκινήσει από την Τέταρτη Σταυροφορία και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους, το 1204.

Αν θέλει κανείς να ανατρέξει στις ρίζες της λατινοκρατίας στην Ελλάδα, θα πρέπει να ξεκινήσει από την Τέταρτη Σταυροφορία και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους, το 1204. Σήμερα που έχουμε την πλέον επίσημη (από την κεφαλή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας) παραδοχή ότι η Άλωση του 1204 αποτελεί «έγκλημα» της Δύσης κατά της Ανατολής, μπορούμε πιο άνετα από ποτέ να ισχυριστούμε ότι αυτό το «έγκλημα» υπήρξε ένα έγκλημα διαρκείας. Το βιβλίο εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο – αν και δεν είναι αυτός ο βασικός του σκοπός – τις βασικές αιτίες του κυρίαρχου παραδοσιακού αντιδυτικισμού στην Ελλάδα καθιστώντας τες τουλάχιστον κατανοητές, ενώ δίνει και επαρκέστατες εξηγήσεις για την άποψη περί «ανάδελφου έθνους». Η σημαντική αυτή μονογραφία εξετάζει τον σημαντικό ρόλο της λατινοκρατίας στην Ελλάδα και κυρίως τον ρόλο της στη διαμόρφωση της συνείδησης των Νεοελλήνων μέσα από τον προσδιορισμό των σχέσεών τους με τους Δυτικούς. Στη μονογραφία του, ο συγγραφέας παραθέτει μέσα από διάφορα πρόσωπα του νεότερου ελληνισμού την ιδεολογική συγκρότηση μιας ελληνικής άποψης, η οποία αντιπαραβάλλεται απέναντι στην δυτικοευρωπαϊκή αντίληψη σχετικά με την ιστορία του μεσαιωνικού ελληνισμού. Πρόκειται για μια σημαντική μελέτη που καλό είναι να διαβαστεί ευρύτερα.