Πού να φαντάζονταν οι ΗΠΑ πριν από μερικά χρόνια ότι μια στρατιωτική επέμβαση, και μάλιστα στη Μέση Ανατολή, θα αποδεικνυόταν τόσο, μα τόσο… δύσκολη.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κανείς ακόμη πως τα σχέδια επίθεσης κατά της Δαμασκού αποτελούν παρελθόν. Όμως… η Ουάσιγκτον βρίσκεται στη «δυσάρεστη θέση» αναδίπλωσης, σε μια προσπάθεια να ζυγίσει – σε πρώτη φάση – τις εξελίξεις.

Η πρόταση της Ρωσίας για διεθνή έλεγχο των χημικών που διαθέτει το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ και η πρόθεση του τελευταίου να υπογράψει η Δαμασκός τη διεθνή Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα έχουν περιπλέξει την κατάσταση και έχουν κολλήσει την Ουάσιγκτον στον τοίχο.

Οι ΗΠΑ, αντιμέτωπες με μια εσωτερική κοινή γνώμη που αντιστέκεται σθεναρά και, για πρώτη ίσως φορά, δεν πείθεται για την αναγκαιότητα μιας στρατιωτικής επέμβασης παρά τα «επιχειρήματα» και τις «απειλές» περί πιθανής αποθράσυνσης του Ιράν σε περίπτωση μιας άτακτης αμερικανικής υποχώρησης, βρίσκονται μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα: Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εάν υποχωρήσουν, το αμερικανικό γόητρο θα δεχτεί σοβαρό πλήγμα. Εάν προχωρήσουν, αντιλαμβάνονται πλέον ότι ενδέχεται να βρεθούν παντελώς απομονωμένοι και να παρασύρουν στη σύρραξη δυνάμεις με τις οποίες δεν επιθυμούν επ’ ουδενί να συγκρουστούν.

Προς το παρόν, ο Λευκός Οίκος φαίνεται μουδιασμένος και αμήχανος, με αποτέλεσμα κυβερνητικοί αξιωματούχοι να φάσκουν και να αντιφάσκουν. Μια μπρος, μια πίσω. Σαν να μην έφταναν οι εξελίξεις στον διεθνή διπλωματικό στίβο, ο Μπαράκ Ομπάμα καλείται να διαχειριστεί και τη διστακτικότητα του αμερικανικού Κογκρέσου, το οποίο ο ίδιος «έβαλε στο παιχνίδι» και τώρα… τρέχει να τα μαζέψει.

Πώς απαντάει στην αναβολή της ψηφοφορίας στο Κογκρέσο για την επέμβαση στη Συρία; Παρουσιάζοντάς την ως… δική του ιδέα!

Την ώρα που όλα έδειχναν πως υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να καταψηφιστεί η πρότασή του από το Κοινοβούλιο και ενώ το ίδιο το σώμα αποφάσισε να αναβάλει την ψηφοφορία (προκειμένου να μη δεχτεί ο Λευκός Οίκος «κόκκινη κάρτα» από τους ίδιους τους Αμερικανούς εν μέσω διεθνών πιέσεων και εντάσεων), ο Ομπάμα επικαλέστηκε τις… διεθνείς εξελίξεις και την ανάγκη «εξάντλησης» των διαπραγματεύσεων με τη διεθνή κοινότητα προκειμένου να βρεθεί, εάν υπάρχει, μια «πολιτική λύση» στη Συρία!

Φυσικά, ακόμη και σε περίπτωση απόφασης ολικής αναδίπλωσης από την αρχική θέση του, ο Λευκός Οίκος θα προτιμούσε κάτι τέτοιο να γίνει έχοντας εξασφαλίσει προηγουμένως από το Κογκρέσο το «πράσινο φως» για τον πόλεμο… έτσι, για τα μάτια του κόσμου.