• Υπό το βάρος των αντιφάσεων και των ανισοτήτων κατρακύλησε ο παραλογισμός στα φωναχτά του φθινοπώρου, δίνοντας στην αλλοπρόσαλλη σκέψη τη γραφικότητα των κειμένων αποτυπωμάτων.

Mυογράφημα
 
Όπως ανέβαινε ο πέτρινος τοίχος.
Με την παλάμη ανοιχτή να κτυπά τη χορταριασμένη πέτρα κάθε φορά που ένα πήδημα συνόδευε μια συλλαβή απ’ το τραγούδι που ’δινε το βήμα.
Δυο μπαλώματα απ’ το παλιό φόρεμα στα γόνατα και μαύρες κλωστές γραμμές παράλληλες να μπλέκονται με το γκρι να κάνουν το σχέδιο.
Κοντοκουρεμένη κεφαλή, μπόλικο κόκκινο στο λευκό και ένα πρόσωπο σαν το φεγγάρι να λαμποκοπά αμέριμνο δίπλα απ’ τα φύλλα που στρώναν’ το χαλί στο φθινόπωρο.
Στη φωνή ο αντίλαλος και να στα σταυροδρόμια η συντροφιά να παίζει με τον ήλιο στα σύννεφα, με το κρυφτό στα μυστικά περάσματα, στους ίδιους βράχους όπου κρυβόταν το κύμα όταν θύμωνε στον καιρό.
Και μετά στο χέρσο με το ξερόκλαδο, μολύβι στα μικρά δάχτυλα.
Σχεδιάγραμμα. Να το παλιό αρχοντικό με τα μεγάλα παράθυρα, τα υπέρθυρα με τους καβαλάρηδες.
Κι εκείνη η κουκουβάγια να βγαίνει όταν σουρούπωνε σκορπίζοντας τα φαντάσματα.
Στην περισυλλογή να χάνονται οι ψίθυροι και στην επανάληψη στο ίδιο σημείο στον κύκλο να γράφεται η άλλη μέρα.

Ομόρριζο

Η ευλογία της παρασύνθετης
Συγκεντρώσεως των ήχων
Όταν εκφωνούνται
Και το λευκό μαζεμένο στα γόνατα
Με τα γυμνά δάχτυλα
Και τη φωνή
Όπως η έκσταση
Στην πομπή
Του παραλόγου
Με τον κισσό να περιπλέκεται
Στα σώματα
Στην ανομοιομορφία των καταλήξεων
Των φύλλων και της υγρασίας
(Όπως η φαντασίωση)