• Των ιστορικών παραποιημένων δρόμων τα αποτυπώματα συναρμόζουν πλήρως με την εποχή των επιλόγων. Το φθινόπωρο άλλωστε με την εικόνα των πεσμένων φύλλων δίνει στην περιγραφή την κοινοτοπία της επιτηδευμένης απογοητεύσεως.

Mυογράφημα
 
Φυσούσε. Η σκόνη ανέβαζε τα χέρια στο πρόσωπο και στο κόκκινο πίσω απ’ τον βοριά πρόβαλλε μια σταγόνα όπως κάνει η βροχή όταν κοροϊδεύει.
Στο μονοπάτι κλοτσώντας τις φυτρωμένες πέτρες. Φανερώματα στα σκαλοπάτια πατημένοι όρκοι, ξεράγκαθα στα πλευρά και στις εικόνες φορτωμένος ο χρόνος να μαζεύει το κίτρινο.
Μια πεταλούδα σε ένα κλαδί, δίπλα μια μέλισσα και στην ανοιχτωσιά, στο πλατύ άδειασμα του βράχου, στο αντίκρισμα, απέναντι απ’ τα μεγάλα λόγια της θάλασσας στη λευκή γραμμή, στη χαρακιά όπως σκίζεται στα δυο, με τον καπνό στο φουγάρο, στο κατάστρωμα, τα υψωμένα ασπρομάντιλα.
Η ματιά προσηλωμένη. Αναπνοή.
Στο χώμα το δάχτυλο.
Κύκλοι, γραμμές, σχήματα, αριθμοί.
Στο γράψιμο το ίδιο, χωρίς επικεφαλίδα, απ’ τα αριστερά στα δεξιά να γλύφει η μολυβιά την αταξία.
Μικρές γειτονιές χωρίς φωνές.
Και να κατρακυλάνε στα παιχνιδίσματα σκόρπια τα ξερόφυλλα.
Παλιά λόγια στα γεννήματα και στο ανασήκωμα στ’ ακρόπρωρο σκαλισμένη η ερώτηση, στο ψιχάλισμα να αφηγείται το παραμύθι.

Περιορισμός

Κυριολεξία της ουσίας
Η Επιγραφή
Στην μεταφορά της παρακωλύσεως
Των παρεμβολών
Των εμβίων και των αντωνύμων
Στο χαριτολόγημα της ανατροπής
Η κοινοτοπία εκτοπίζεται
Και στην αυστηρότητα
Στην πρόταση
(αχρείαστο το επίθετο)
εννοείται
στο τρίτο
το πρώτο και το δεύτερο
πρόσωπο
της επιβολής
των συντεταγμένων σημειώσεων
(στις παρενθέσεις)