• Η καθημερινότητα της γελοιογραφίας με τα παρακείμενα να σφαδάζουν από τον πόνο, τον οποίο προκαλεί η αβάσταχτη εξάπλωση της ηλιθιότητας στην επικράτεια…

Mυογράφημα
 
Υπόδημα ερυθρόχροον μετά μιμήσεως του δόρατος ακριβώς κάτω από την πτέρνην.
Λογχοειδής κατάληξις των εκδηλώσεων της αυταρέσκου επιφάσεως και αντιφάσεως των αισθήσεων.
Ένδυμα μαύρο πολυτελούς ραφής να περιφέρεται της αρθρώσεως του μηρού και της κνήμης.
Κινήματα του ελαφρού φυσήματος του βορέως ανέμου, συγκεκριμένου προσανατολισμού των ισχνών καιρών.
Βαρύ περιλαίμιο κατασκευής γνωστής, οίκου μεγαλειότητος, με χάντρες όλων των χρωμάτων, βαρυπρέπειας αντίστοιχης με τας επιταγάς των χρόνων.
Κόμη επιμελημένη εις καταστήματα τριχός καλλιτεχνικών επιδόσεων αρίστου, να χαϊδεύει στους ώμους τους ορισμούς των αποσιωπητικών.
Βλέμμα λάγνου κατευθύνσεως προσηλωμένο όπου κτυπά ο σφυγμός και λίκνισμα μετά της απαραιτήτου συνοδευτικής φωνής άλλοτε ενεργητικής κι άλλοτε παθητικής, αναλόγως των επιθυμιών και προσδοκιών των σωμάτων.
Ελαφρόνοια και θρησκευτική επίκληση του θείου, στην πανομοιότυπη συνέχεια των στιγμιοτύπων, στην απροκάλυπτη κατάθεση της φαιδρότητος.
Στο απεικόνισμα της συνήθους γενικής των μεγάλων αιθουσών όταν στα ορθογώνια τα γράμματα ξεφεύγουν απ’ τα νοήματα.
Στα υψωμένα χέρια η αγανάχτηση.

Άξαχας

Πέτρα και σίδερο
Και φωτιά
Απ’ τα έγκατα
Στο Χώμα
Απ’ τους καιρούς
Που άφησαν το όνομά τους
Στο άγγιγμα
Στην παράθεση
Προσδιορίζεται η θέαση
Ενώ στις αγκύλες
{στον πληθυντικό τον αριθμό}
Επεξηγούνται τα υπόλοιπα
των παραλειπομένων
όταν και όπου
ονειρεύονται