Προ ημερών ήρθαν στο φως της επικαιρότητας δυο ενδιαφέ­ρουσες ειδήσεις. Η πρώτη έκα­νε λόγο για δυο Έλληνες για­τρούς που έλαβαν πρόσφατα το πρώτο και δεύτερο βραβείο σε παγκόσμια Ολυ­μπιάδα Ιατρικής στην Ορθοπαιδική.

 
Προ ημερών ήρθαν στο φως της επικαιρότητας δυο ενδιαφέ­ρουσες ειδήσεις. Η πρώτη έκα­νε λόγο για δυο Έλληνες για­τρούς που έλαβαν πρόσφατα το πρώτο και δεύτερο βραβείο σε παγκόσμια Ολυ­μπιάδα Ιατρικής στην Ορθοπαιδική.
 
Δυ­στυχώς, δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα ονόματα των δυο αυτών εξεχόντων Ελλήνων επιστημόνων, παρά μόνο τις πα­ρακάτω σχετικές με την περίπτωσή τους πληροφορίες:
 
Ο πρώτος γιατρός είχε καταθέσει τα χαρτιά του στο Πανεπιστήμιο των Πα­τρών, αλλά δεν έγινε δεκτός. Αντίθετα, του προσφέρθηκε απρόσκοπτα και άμε­σα η διευθυντική θέση στο νοσοκομείο της Φρανκφούρτης. Ο Έλληνας γιατρός, που συμπτωματικά άκουσα τις δηλώσεις του, ήθελε διακαώς να μείνει στη χρεο­κοπημένη πολλαπλώς χώρα μας και να μεγαλώσει – όπως είπε – τα τρία κορι­τσάκια του στην Ελλάδα…
 
Ωστόσο, η Ελλάδα και το Πανεπιστήμιο των Πατρών δεν είχαν μια θέση για αυτόν τον επιστήμονα… Είχαν όμως για τον βοη­θό του, ο οποίος έχει την… τύχη να εργά­ζεται στο νοσοκομείο των Πατρών από το πρωί ώς το βράδυ, με μηνιαίες αποδοχές 700 ευρώ. Εκτός των άλλων, ο δυστυχής δεν είχε τη στοιχειώδη για την ελληνική πραγματικότητα εύνοια να τον εκπρο­σωπεί ένας συνδικαλιστικός φορέας με έναν ηγέτη επίπεδου Φωτόπουλου και να λαμβάνει τις μισθουδάρες και τα έξτρα μπόνους ταξίδια που απολάμβαναν, για παράδειγμα, οι απόφοιτοι του Δημοτικού των διαφόρων ΔΕΚΟ!
 
Η δεύτερη και επίσης εξαιρετικά εν­διαφέρουσα είδηση ήταν η δήλωση του υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος κάλεσε μετά βαΐων και κλάδων τους Έλληνες γιατρούς να δουλέψουν στην πατρίδα του προσφέροντάς τους εργασία, αναγνώριση και αξιοπρεπείς αμοιβές…
 
Αυτές οι σκέψεις μού ήρθαν γιατί προ ημερών βρέθηκα από τα μεσάνυχτα ώς τις πρώτες πρωινές ώρες στα εξωτερικά ιατρεία του Ευαγγελισμού και παρατη­ρούσα με θαυμασμό τον αγώνα που έδι­ναν νεαροί γιατροί – προφανώς με μι­σθούς ντροπής – για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς των επειγόντων περιστα­τικών. Έναν αγώνα υπέρ της υγείας και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής, έναν αγώνα που δεν τους έχει αναγνωριστεί στο ελάχιστο.
 
Υποδειγματική συμπεριφορά, ιώβεια υπομονή, αξιοθαύμαστη ανθρωπιά και, από όσο είμαι σε θέση να εκτιμήσω, αξιοζήλευτη επιστημονική επάρκεια. Τους χρωστάμε την αλληλεγγύη μας και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» γιατί, εκτός των άλλων, είναι αυτοί που στηρίζουν αόκνως και σιωπηρώς το καταπονημέ­νο και χειμαζόμενο Εθνικό Σύστημα Υγείας!…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.