Αν η κυβέρνηση δεν ήταν τόσο ξεδιάντροπα ταγμένη στο ξεχαρβάλωμα της δημόσιας παιδείας, μια θαυμάσια ιδέα θα ήταν να συμπεριλάβει στη διδακτέα ύλη…

Ο «Αστερίξ στη Χώρα των Πικτών» (ή στη χώρα των Σκώτων ή των Σκωτσέζων, αν προτιμάτε) δίνει μαθήματα αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, προβάλλει έναν προβληματισμό για την οργάνωση της κοινωνίας, ακόμη και για τα πολιτεύματα, φτάνοντας ώς την αθηναϊκή δημοκρατία, σατιρίζει ακομπλεξάριστα τα εθνικά στερεότυπα χωρίς να γλιστράει στη σιχαμένη λασπουριά του ρατσισμού.

Ο σεναριογράφος Ζαν-Υβ Φερί και ο σχεδιαστής Ντινιέ Κονράντ αποδεικνύονται άξιοι συνεχιστές των Ρενέ Γκοσινί και Αλμπέρ Ουντερζό. Όχι απλώς έστησαν ένα κόμικ a la manière του ιστορικού διδύμου, αλλά δημιούργησαν και μερικούς καινούργιους χαρακτήρες, με πιο ενδιαφέροντα έναν δευτεραγωνιστή, τον μοναδικό Ρωμαίο που τριγυρνάει στο γαλατικό χωριό: τον απογραφέα πληθυσμού Numerus-clausus, τον… «Κλειστάριθμους» ας πούμε. Είναι ένας μεθύστακας εκπρόσωπος της γραφειοκρατίας. Σήμερα θα φόραγε κοστουμάκι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΔΝΤ και θα υπεδείκνυε τα νούμερα της νεοφιλελεύθερης συνταγής που πετυχαίνει, αλλά δεν βγαίνει με τίποτα στους στουρναρο-κυριακο-αδώνηδες.

Μέσα σε φοβερή βαρυχειμωνιά ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ δεν μπορούν να πάνε για κυνήγι αγριογούρουνου. Γι’ αυτό κάνουν μια βόλτα στη χιονισμένη παραλία γυρεύοντας στρείδια. Η θάλασσα ξεβράζει έναν Πίκτο πρίγκιπα «κατεψυγμένο» μέσα σε ένα τεράστιο… παγάκι, με τα τατουάζ του, το καρό κιλτ του, το κόκαλο στα μαλλιά και τα όλα του.

Οι Κέλτες Γαλάτες θα βοηθήσουν τον Κέλτη «ξάδελφό τους» συνοδεύοντάς τον στη βόρεια Καληδονία, τη σημερινή Σκωτία, δηλαδή τη βόρεια Μεγάλη Βρετανία, που – προσοχή – είναι όνομα νησιού, του μεγαλύτερου των περίπου χιλίων βρετανικών νήσων και νησίδων, κι όχι κράτους, όπως λανθασμένα νομίζουν πολλοί (το κράτος είναι το Ηνωμένο Βασίλειο).

Δεν θα σας πω την ιστορία, για να γευτείτε την αποκαλυπτική χαρά της ανάγνωσης.

Θα σας πω όμως ότι ακόμα κι ένα κόμικ δείχνει ότι μια άλλη πολιτική διαχείριση μπορεί να βρεθεί, όταν ο κατακερματισμένος λαός την αναζητήσει συλλογικά, αντιστεκόμενος τόσο στους δικούς του δημαγωγούς όσο και στους ξένους εισβολείς. Ο Οβελίξ ρίχνει μια μπουνιά στον εθνικισμό και την ξένη εξάρτηση. Κι ως γνωστόν, οι Ρωμαίοι ποτέ δεν υπέταξαν τους Πίκτες!