Έργα και ημέρες του Τομπούλογλου. Από τη «ροζ» σκανδαλολογία στον σημαδεμένο «μποναμά»

«Εγώ δεν είμαι ο μαλάκας αυτήν την εποχή να αναθέτω 190.000 ευρώ και να μην παίρνω μία. Ή θα κάνουν κίνηση να μου δώσουν μερίδιο ή θα καταγγείλω τον διαγωνισμό και θα τους καταστρέψω».
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο διάλογος που «σημάδεψε» τα φετινά Χριστούγεννα. Η καταγεγραμμένη σε βίντεο δράση του Χάρη Τομπούλογλου, και ειδικά η εικόνα να τσεπώνει τα 25.000 (προσημειωμένα) ευρώ, προκάλεσε τη λαϊκή οργή αλλά και τις κατηγορίες για απόπειρα εκβίασης κατ’ επάγγελμα και συνήθεια, όπως και για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας.
Μπορεί ο τέως πια διοικητής του «Αγλαΐα Κυριακού», προσωρινά ανακουφισμένος, να κυκλοφορεί ελεύθερος, μετά την εξάωρη απολογία του, με εγγύηση 150.000 ευρώ και περιοριστικούς όρους, ωστόσο οι ελεγκτικές αρχές τον είχαν βάλει για τα καλά στο… σημάδι, τον παρακολουθούσαν στενά κι εν τέλει τον «έδεσαν», αφού εκκρεμούσε ήδη εις βάρος του έγγραφη καταγγελία για αδικαιολόγητη καθυστέρηση της δωρεάς προς το νοσοκομείο από το Ίδρυμα Νιάρχου ύψους 700.000 ευρώ.

Στο νήμα
Η πρώτη φορά, πάντως, που στο πανελλήνιο συζητήθηκε το όνομα Τομπούλογλου ήταν το 2000, όταν «έπαιζε» για βουλευτής στις επικείμενες εκλογές. Στις 26.11.1999, σε δημοσκόπηση της ALCO, φαινόταν να «χτυπάει» θέση στη Β’ Αθηνών.
Στην περίπτωση που η Ν.Δ. ερχόταν πρώτο κόμμα, προβλεπόταν ότι θα εξέλεγε 16 βουλευτές, με τον Τομπούλογλου να βρίσκεται στο… νήμα. Με 3,5%, στη 17η θέση, ακριβώς μετά τον Ελευθέριο Ζαγορίτη. Παρεμπιπτόντως, πρώτος και δημοφιλέστερος υποψήφιος στη Β’ Αθηνών ήταν ο Μιχάλης Λιάπης (46,9%!), που σήμερα αποτελεί «μαύρο πρόβατο» της επικαιρότητας.
Ο Τομπούλογλου γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Lancashire. Από το 1978 εργαζόταν στην Εθνική Τράπεζα (καρατομήθηκε τώρα με εντολή Τουρκολιά). Το διάστημα 1989-1993 διετέλεσε αντιπρόεδρος στο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», αλλά και πρόεδρος του Ταμείου Ασφαλίσεως Υπαλλήλων Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας.
«Κλασικό» παιδί του κομματικού σωλήνα, βρήκε τον τρόπο να επιβιώνει σε υψηλά πόστα, έστω κι αν ουδέποτε κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής ή δήμαρχος. Η δράση του στο κόμμα εντοπίζεται πριν από το 1984, με τους «ανανεωτικούς» της ΟΝΝΕΔ, ενώ έβαλε πρώτη φορά υποψηφιότητα για σύμβουλος στις δημοτικές εκλογές του 1986 στη Ν. Χαλκηδόνα. Το 1994 ήταν υποψήφιος δήμαρχος χάνοντας στο… τσακ τη δεύτερη Κυριακή με 48,5%. Για βουλευτής κατέβηκε το 1996 και το 2004, όταν πήρε πάνω από 25.000 σταυρούς, αλλά δεν εξελέγη.
Στο ψηφοδέλτιό του, εξ άλλου, το 2010 στον Δήμο Χαλκηδόνας ο… πονόψυχος Τομπούλογλου υποσχόταν ότι θα διέθετε στα ΚΑΠΗ και τους ανέργους τον μισθό του!
Πάντως, είχε προηγηθεί το 2000 η υπόθεση «Κλειδαρότρυπα», που τελικά κατέληξε στο να ζητήσει ο ίδιος στις 28.2 από τη Ν.Δ. να μη συμμετάσχει στις εκλογές και να ανασταλεί η κομματική του ιδιότητα. Έκανε λόγο, μάλιστα, και για «εκβιαστικές απειλές κατά της ζωής του»:
«Η “ροζ” σκανδαλολογία των τελευταίων ημερών έχει ως μοναδικό στόχο όχι την αποκατάσταση της ηθικής, όπως επιχειρείται να προβληθεί για να καλυφθεί η ανηθικότητα μιας συγκεκριμένης πρακτικής, αλλά την εξόντωση επιλεγμένων αδύναμων προσώπων κυρίως σε πολιτικό, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, στον βωμό σκοπιμοτήτων.
Είναι λυπηρό και ρατσιστικό οι προσωπικές επιλογές του ανώνυμου και επώνυμου πολίτη να ποινικοποιούνται, να αποτελούν το μέσο εκβιασμού, διαπόμπευσης και δυσφήμησής του. Πρέπει, επιτέλους, να προσεγγίσουμε με ειλικρίνεια, ανθρωπιά και κατανόηση τη διαφορετικότητα του καθενός.
Κι επειδή αυτά σκόπιμα συνδέονται με δήθεν “αξιόποινες πράξεις” για να δικαιολογηθεί η “ροζ” σκανδαλολογία, μένουν δε ερωτηματικά και άδικες σκιές για τους πολιτικούς – που κι αυτοί επιτέλους δικαιούνται να έχουν τις δικές τους προτιμήσεις –, ζήτησα από το κόμμα που ανήκω να μη συμμετέχω ως υποψήφιος βουλευτής στις προσεχείς εκλογές με ταυτόχρονη αναστολή της κομματικής μου ιδιότητας, μέχρι να λάμψει η αλήθεια της δικαιοσύνης και να προστατευθώ από τις εκβιαστικές απειλές, ακόμα και κατά της ζωής μου. Διαφορετικά η πολιτική μας ζωή θα σέρνεται εν όψει εκλογών χωρίς κανείς να μπορεί να την προασπίσει αποτελεσματικά».

Η… κλειδαρότρυπα
 
Στα τέλη του 1999 και στις αρχές του 2000 το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό παρακολουθούσε τη μάχη της… κλειδαρότρυπας και των ροζ βίντεο, με αυτό του τραγουδιστή Κορκολή να προκαλεί σάλο.
Στις 13 Φεβρουαρίου 2000 άρχισε η φημολογία ότι ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος διέθετε βιντεοκασέτα με ροζ σκάνδαλα πολιτικών, στοιχεία που δόθηκαν στον εισαγγελέα στις 18 του ίδιου μήνα. Όπως έγραφε τότε ο Τύπος, «με τις γνωστές πια κουβέντες καφενείου του πολιτευτή της Ν.Δ. κ. Τομπούλογλου, που συνομιλούσε μ’ έναν φίλο του και έλεγαν γενικά αν ξέρουν πολιτικούς που να είναι “γκέι”. Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, έτσι για να περνάει η ώρα…».
Την υπόθεση Τομπούλογλου διερεύνησε ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος βάζοντάς τη στο αρχείο στις 22.3.2000, είδηση που πέρασε στα ψιλά μέσα στον προεκλογικό πυρετό.
Στις 30.3.2000, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, σε συνέντευξή του στον Μανώλη Καψή στον Alpha, ο Κώστας Καραμανλής απαντούσε στην ερώτηση «Θα μπορούσατε να κάνετε υπουργό έναν ομοφυλόφιλο;» ως εξής:
«Γιατί όχι; Σοβαρά μιλάτε; Όταν σας μιλώ για κοινωνία ανεκτικότητας, εγώ έχω κανέναν λόγο να κρίνω και τις όποιες παραμέτρους της ιδιωτικής ζωής σας, κ. Καψή; Μιλάμε για τον 21ο αιώνα. Και θα κρίνουμε με κριτήρια του Μεσαίωνα;».
Ο Καραμανλής αναφέρθηκε με επαινετικά λόγια στον Τομπούλογλου και τον χαρακτήρισε «στέλεχος της Ν.Δ.», ενώ τόνισε πως η επιλογή του να αποσύρει την υποψηφιότητά του ήταν «θαρραλέα». Από την επόμενη κιόλας μέρα υπήρξαν αντιδράσεις για τη στάση Καραμανλή από τις φίλα προσκείμενες στη Ν.Δ. εφημερίδες, όπως και επιθέσεις από ακροδεξιά έντυπα, αλλά και από ιερείς.
Αυτά… τότε. Διότι τώρα οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει μόνο ρατσιστικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν…