• Ομοιοτυπία της φαιδρότητας προσαρμοσμένη στο περίγραμμα του χρόνου αυτής της γενικής κενότητας της παρεμφερούς παραλληλίας.

Mυογράφημα

Πέτρινος τοίχος με τη λάσπη στο κέντημα.
Στα παράθυρα ξεφλουδισμένο το χρώμα και στα χέρια στολισμένα τα σχέδια στο πανί.
Σταυροβελονιά και μια ιστορία στα ορθάνοιχτα μάτια που κάναν’ τον κύκλο στο πάτωμα.
Στα χέρια μια φέτα ψωμί. Λάδι και ρίγανη στη νοστιμιά και στον ήχο η λαιμαργία να βάζει τη λεπτομέρεια.
Φεύγαν’ οι λέξεις στις εικόνες.
Δράκοι και άγγελοι κακοί και καλοί. Φτωχοί και πλούσιοι.
Μάγισσες, νεράιδες, αλήθειες στολισμένες, ψέματα στη σειρά, να φτιάχνεται το όνειρο όπως ανακατεύεται το δάκρυ, το σάλιο, το ψωμί στα μάτια που γέρνουν στο κρύο βράδυ, στο αδειανό δωμάτιο απέναντι απ’ το σπασμένο τζάμι.
Στο χώρισμα, από ’δώ κι από ’κεί.
Κλέφτες κι αστυνόμοι. Με τη σοβαρότητα των ηρώων με τα σφιγμένα χείλια και τις αλλαγμένες φωνές.
Σφεντόνες, σπαθιά κι ακόντια.
Χέρια και πόδια ματωμένα. Και στον μεγάλο πλάτανο.
Στη γούρνα, νερό με τα μαζεμένα φύλλα το γιατρικό, να μαζεύεται η πληγή στο σημάδι. Παράσημο στη συνέχεια.
Και στο σούρουπο εκείνη η φωνή να φέρνει τον φόβο στο τρεχαλητό και τα μυστικά στο υπόλοιπο της ιστορίας.

Λιμήν

Φανός λιμένος
Ακρωνύμιο αυτοσχέδιο
με τα κεφαλαία
χαραγμένα στα κρυφά
Όπως πέφτει το κύμα
στην αλλοπρόσαλλη
διάθεση της τρίαινας
Η υποσημείωση
στη θέαση του αποτυπώματος
Το επισκεπτήριο των αγνώστων
αλίευμα στο καταχείμωνο
με ένα ποδήλατο
Στη μεταφορά του λόγου
μικρές εκδρομές
Καταφύγιο των στιγμών στους χαμηλούς ήχους