• Στους χρόνους των ρημάτων με την πρέπουσα αρχαιοτροπία των κλίσεων καταγράφονται κατάδηλα τα συμπεράσματα.

Mυογράφημα

Μια χαραμάδα. Ανάμεσα στο ξύλο και στο πανί.
Με το δάχτυλο να παραμερίζει.
Κι η παρατήρηση στον χώρο της, στενή και μακριά σαν μια φέτα κομμένη στα μέτρα της.
Το ένα μάτι κλειστό. Κράτημα της αναπνοής. Στημένο αυτί. Συγκέντρωση των αισθήσεων.
Ξεφύσημα, τακτοποίηση της ανάσας και το παραπέτασμα στην εφαπτομένη της θέσης του.
Μία κίνηση ελαφριά και η ενοχή στα κρυφά να παραδέρνει ανάμεσα στα μικρά και τα μεγάλα.
Κάθε πρωί. Στο ξύπνημα.
Άνοιγε στο φως την ίδια απόσταση.
Και κάθε βράδυ στα ίδια έκλεινε στο σκοτεινό τη διαφορά.
Και στο βλέμμα αφηνόταν μισό το χαμόγελο.
Στην κατηφόρα, στον μορφασμό που ’βγαινε όταν ο θόρυβος διέκοπτε την ακολουθία του χρόνου.
Στο παλιό ραδιόφωνο. Ένα κουμπί ταξίδευε στις φωνές.
Μ’ ένα παρείσακτο βούισμα.
Στην άδεια πολυθρόνα.
Στο πάτωμα τσαλακωμένη η σελίδα. Ασπρόμαυρη φωτογραφία. Αφημένη στην τύχη κάποιου αριθμού.
Μια γάτα να κόβει βόλτες στο φως που πέφτει.
Στα δάχτυλα όλος ο κόσμος.
Ανάμεσα στο πανί και στο ξύλο.
Κλειδωμένος.

Στρόφιγξ

Τι όμορφο κόκκινο
Πάνω στη μονοχρωμία
Εξ ουρανού
η εντύπωση
μάγεψε την επιφάνεια
Στην υπογραφή
όπως ένα παιχνίδι
τριγυρνά
στην προσοχή
των βλεμμάτων
(δεν ήταν παραπάνω από μικρός,
καθόταν απέναντι και χάζευε)
Στα χείλια άφησε τον θόρυβο
όπως ταξίδευε
ολομόναχος