Μια… κόκκινη γραμμή τραβάει ο Μαριάνο Ραχόι στη λεγόμενη «οικουμενική» δικαιοδοσία των Ισπανών δικαστών σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την οποία είχε δώσει πάμπολλες μάχες ο πρώην εισαγγελέας Μπαλτασάρ Γκαρσόν.

Η «οικουμενική δικαιοδοσία» αφορούσε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου ή γενοκτονίες, περιπτώσεις στις οποίες οι Ισπανοί δικαστές μπορούσαν να ερευνήσουν τις υποθέσεις ακόμη κι αν αυτές είχαν διαδραματιστεί στην άλλη άκρη του πλανήτη χωρίς να έχει υπάρξει ισπανική «συμμετοχή».

Η έννοια αυτή πήρε σάρκα και οστά το 1998, όταν ο Μπαλτασάρ Γκαρσόν αποφάσισε να εκδώσει ένταλμα σύλληψης εις βάρος του πρώην Χιλιανού δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ. Έκτοτε, ακολούθησαν πολλές υποθέσεις, όπως η έρευνα για τους βομβαρδισμούς στη Γάζα το 2002 (η οποία ξεκίνησε επισήμως το 2009) ή η έρευνα για τα βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο. Οι «ανησυχίες» των Ισπανών δικαστών είχαν προκαλέσει κατ’ επανάληψη αμηχανία στην ισπανική κυβέρνηση φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τη δυσαρέσκεια ξένων κυβερνήσεων και μάλιστα η πρώην «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Χοσέ Θαπατέρο είχε προσπαθήσει να περιορίσει το δικαστικό σώμα, θέτοντας ανάμεσα σε άλλα ως «όρο» για την έναρξη μιας έρευνας να μην έχει ανοίξει ποτέ, σε καμία άλλη χώρα, δικαστική έρευνα για τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Το «ποτήρι» όμως ξεχείλισε τον περασμένο Νοέμβριο. Τότε που οι δικαστές τόλμησαν να ασχοληθούν με το Θιβέτ και να εκδώσουν εντάλματα σύλληψης κατά πέντε πρώην ηγετικών στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος, ανάμεσά τους και ο πρώην πρόεδρος της Κίνας Ζιανγκ Ζεμίν. Το Πεκίνο δεν μάσησε τα λόγια του: «Επιθυμούμε», είπε σε ανακοίνωση, «οι ισπανικές αρχές να λάβουν τα μέτρα τους ώστε να μην ζημιωθούν οι σχέσεις Ισπανίας – Κίνας». Πες το κι έγινε…

Μόλις δύο μήνες μετά, με ένα νομοσχέδιο – εξπρές που μπήκε στη Βουλή από την πίσω πόρτα, ο Ραχόι βάζει απλά τέλος στις «ενοχλητικές» αναζητήσεις των Ισπανών δικαστών. Πλέον, οι όποιες υποθέσεις χειρίζονται πρέπει να αφορούν τουλάχιστον έναν Ισπανό πολίτη ή πολίτη που διαμένει σε ισπανικό έδαφος.