• Όπως ένας περιπλανής. Με τη σκέψη να φέρνει στα ίσα την ψευδοτροπία με τα προσχήματα και στις άκρες του χωμάτινου δρόμου οι στιγμές σαν τοιχοκολλημένα σημειώματα να ζητιανεύουν την επεξήγηση των ερωτηματικών μορίων.

Mυογράφημα
 
Έχει πολύ βράδυ έξω, ακούστηκε η φωνή.
Στο μικρό στενό της περιλάλητης πόλης. Χαμηλό το φως. Ποίηση στο σκοτάδι. Μακριές φωνές σαν τα φαντάσματα και μια λυγερόκορμη σκιά νύχτα ατέλειωτη.
Στη στέγη, στο μικρό παράθυρο. Σχήματα. Μια παλιά σοφίτα.
Στις γωνιές ζωγραφισμένος ο καιρός. Λεκέδες σκουριασμένοι, ξεφλουδισμένος σοβάς, φουσκωμένα λόγια του χρόνου.
Καπνός και στα σωθικά μια μελωδία να μαζεύει στα γόνατα τον πληθυντικό αριθμό. Στα δάχτυλα το χάδι. Ένα σφίξιμο στο γυαλί. Βράχοι. Σκυμμένα μάτια. Παραμιλητά. Καταραμένα ρήματα.
Λευκά χαρτιά. Πολλά χαρτιά. Τσαλακωμένα χαρτιά.
Στα χείλια. Κοινωνία της λησμονιάς. Να παίζει στις λέξεις την απορία. Μονόλογος.
Στις σειρές τα μάτια ορθάνοιχτα. Μουντζούρες, αναπνοές. Γρήγορες.
Τελευταία σταγόνα. Αδέξια ανισορροπία.
Η πόρτα έκλεισε. Αργά βήματα. Παλιά τριξίματα.
Στα φώτα. Στους δρόμους. Στα πεζοδρόμια.
Άνθρωποι καθισμένοι, γειρτοί άνθρωποι.
Ένας σωριασμένος. Ένας άλλος να του μιλά.
Κρύο. Μια φωνή απλώνεται ικετεύοντας.
Φόβος.
Στη χάρτινη σακούλα να σφίγγεται το περιθώριο.
Παίζοντας.
Κι είχε τόσο πολύ βράδυ!

Υποδοχή

Ερέθισμα αλληγορίας
Σπειροειδές
Και ελαύνω διά του ποδός
Και στην υποδοχή του ετύμου
Της συνθέσεως
Η καταγωγή όμοια
Αφήνει τη μαγεία στο εντύπωμα
Στο ελατήριον
Της φροντίδας
Διά
Από
Επί
Παρά
Στην ερμηνεία της διαφορετικότητας
Όταν στο παιχνίδι ανακατεύεται
Το πρόθημα
(σκέφτομαι εκείνο το παλιό ποδήλατο)