Από μικρή είχε την ανάγκη να «επικοινωνεί» μέσα από τις εικόνες και να προσεγγίζει… εικαστικά τον κοινωνικό της περίγυρο. 

Από μικρή είχε την ανάγκη να «επικοινωνεί» μέσα από τις εικόνες και να προσεγγίζει… εικαστικά τον κοινωνικό της περίγυρο. Ως εικονογράφος γοητεύεται από το θέατρο του παραλόγου, το οποίο είναι διάχυτο στις δημιουργίες της, και συνδιαλέγεται έντονα με την ψευδαίσθηση. Ακροβατώντας πάνω στα σύνορα λογικής και παραλογισμού, γνωρίζουμε καλύτερα τη νεαρή εικονογράφο Σοφία Πιστοφίδου και τον… παράλογο κόσμο των δημιουργιών της.

Την απόφαση να ασχοληθεί με το graphic design και το illustration (εικονογράφηση) την πήρε διότι ήθελε να απεικονίσει καλλιτεχνικά, όπως λέει, «την κριτική της ηθικής έννοιας της σημερινής κοινωνίας». Βέβαια, η ενασχόλησή της με το αντικείμενο έγινε πιο σοβαρή όταν έφυγε, στα 18, από την Αθήνα και το άνετο οικογενειακό περιβάλλον της για να σπουδάσει στο Arts University at Bournemouth στην Αγγλία.

«Γενικά, ωρίμασα πολύ ως άνθρωπος όταν άφησα τη χώρα μου και μετακόμισα σε ένα ξένο μέρος μόνη μου. Οι σπουδές και η ζωή στην Αγγλία είναι μια θετική εμπειρία, στην οποία οφείλω πολλά από αυτά που με κάνουν αυτήν που είμαι σήμερα, ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνιδα» εξομολογείται η Σοφία. Τα τελευταία τρία χρόνια επιδιώκει να αναδειχθεί στον χώρο του σχεδίου, συμμετέχοντας σε εκθέσεις και art shows στην Αγγλία (θα εκθέσει έργα της τον Ιούλιο στο Λονδίνο). Η ίδια, πάντως, ξεχωρίζει τη συμμετοχή της στο Snowboard deck design της Burton, όπου δημιούργησε ένα σχέδιο για σανίδα του σνόουμπορντ και βγήκε 8η ανάμεσα σε 150 καλλιτέχνες.

Ωστόσο, η πλειονότητα των έργων της εστιάζει στην αποδόμηση του παραλόγου και στη αποκωδικοποίηση της αλήθειας που κρύβουν οι ψευδαισθήσεις μας. Η ίδια, μάλιστα, αναφέρεται και στη βαθιά επιρροή που ασκεί το Θέατρο του Παραλόγου κατά τη διάρκεια του δημιουργικού της οίστρου: «Αυτό που με ελκύει στο Θέατρο του Παραλόγου είναι ο τρόπος που χλευάζει και επικρίνει την άνεση που βρήκαμε στις απατηλές βεβαιότητες και τις καθημερινές ψευδαισθήσεις που μας δημιούργησε η κοινωνία, η θρησκεία και η κυβέρνηση. Ασχολείται με το παράλογο που δεν γνωρίζει σύνορα και αντιπροσωπεύει κομμάτι της ανθρώπινης διάνοιας και επινόησης». Η Σοφία αρέσκεται στο να ζωγραφίζει παράλογες απεικονίσεις καταστάσεων που βγάζουν νόημα μόνο κάτω από ένα κατάλληλο πλαίσιο, το οποίο σχετίζεται συνήθως με κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Τα πολύχρωμα, τρισδιάστατου βάθους, χαοτικά περιβάλλοντα που συναντάμε στα σχέδιά της συνυπάρχουν με χαρακτήρες παραμορφωμένους, με εκφράσεις κενές και παγωμένες στάσεις που εκφράζουν συμβολικά την ιδεολογία και τις προθέσεις της νεαρής εικονογράφου.

Το ένα μεγάλο βήμα (να βγει στο εξωτερικό και να κυνηγήσει το όνειρό της) το έκανε. Το άλλο βήμα… να γυρίσει πίσω, θα το κάνει; «Δεν έχω κάποια συγκεκριμένα σχέδια για το μέλλον, άλλα ιδανικά θα ήθελα να μετακομίσω στην Ελλάδα κάποια στιγμή, κυρίως για να βοηθήσω στην ανάπτυξη τις εικονογράφησης».