Καλλίστου καιρού προσχήματα και στην ανάρτηση περιστρεφόμενα τα ψευδολογήματα παρουσιάζονται αφήνοντας στην ουσία την αισθητική της δαπέδιας προσεγγίσεως.

Mυογράφημα

Καλοκαιρινή νύχτα. Απέναντι στο ορθογώνιο.
Με τα χρώματα. Να απομονώνουν την προσοχή.
Στο λευκό η αγωνία. Με την αρχή να λιγοστεύει την ελπίδα.
Και στο σιγά – σιγά το αναπτέρωμα. Και το χαμόγελο.
Και οι προτάσεις. Μια στα δεξιά, μια στα αριστερά.
Στο μονολόγημα. Χωρίς απαντήσεις. Στο ποτήρι. Στο μπουκάλι. Στη μοναξιά. Η χαρά. Και το άδειο. Κι η έκφραση.
Να προσπαθεί να βρει την ισορροπία.
Και η φωνή του εκφωνητή.
Στην ένταση του πάθους.
Στη μεγαλειότητα του θορύβου.
Όταν τα φωνήεντα ξεπερνούν τα σχήματα.
Και στα πόδια. Τα βλέμματα. Με το τσιγάρο.
Κι η στάχτη να πέφτει.
Στο χοροπήδημα. Στις λέξεις. Που ξεπερνούν τα όρια.
Κι ο καθωσπρεπισμός στον περίπατο.
Ησυχία. Η απογοήτευση. Η αδικία. Στο λεπτό. Για μια στιγμή.
Μοναδική.
Κι όταν ξανά. Οι προϋποθέσεις. Φάνηκαν στο τοπίο.
Το χτυποκάρδι. Πανηγυρισμός του προλόγου.
Στο χτύπημα. Και μια συλλαβή. Μακρόσυρτη.
Με ένα όμικρον να σέρνεται στο σκοτεινό.
Στους εξώστες, στις αυλές.
Και ένα λάμδα διπλό να ξεφωνίζει.
Μαζί με το έψιλον το άλφα και το δέλτα.
Στην όμορφη συντροφιά.

Αιμασιά

Πώς ρίχτηκες έτσι
Στην κατεβασιά
Πατημασιά της γης
Με το γαλάζιο στο ξεμονάχιασμα
Να βλέπουν Τα σύννεφα
και να μετρούν
αναπνοές και σταγόνες
στο πρώτο φιλί
(ψιχαλίζει)
στις χούφτες
το φως
μια πέτρα
(έβαλες σημάδι)
Ρώτησε
Και χάραξε
Με μια ακτίνα που ξελόγιασε
Μια φωνή