Το σκηνικό, 4×8 μέτρα, είναι σχέδιο του ίδιου του Μποστ, και αυτό το καλοκαίρι μεταφέρεται από πόλη σε πόλη. Αυτή η Μαρία Πενταγιώτισσα μιλάει με «γρέζι», με αποτέλεσμα να τραγουδάει σαν τον Βαμβακάρη και να επωμίζεται στους ώμους της το βάρος του ονόματος του Μποστ.

Το σκηνικό, 4×8 μέτρα, είναι σχέδιο του ίδιου του Μποστ, και αυτό το καλοκαίρι μεταφέρεται από πόλη σε πόλη. Αυτή η Μαρία Πενταγιώτισσα μιλάει με «γρέζι», με αποτέλεσμα να τραγουδάει σαν τον Βαμβακάρη και να επωμίζεται στους ώμους της το βάρος του ονόματος του Μποστ. Αν είσαι και γιος του, δέκα φορές μεγαλύτερο το βάρος. Η «Μαρία Πενταγιώτισσα», ελεύθερη και ανένταχτη, σχολιάζει όσα μας βαραίνουν μέσω του Γιάννη Μποσταντζόγλου

Γιατί έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να κάνετε έργο του πατέρα σας;
Ευθυνοφοβία και μόνο. Δεν φοβάμαι τον Στρίντμπεργκ, αλλά στον μπαμπά μου κωλώνω. Έχουν γίνει πολλά ανεβάσματα καλά, κακά και μέτρια και, ίσως βλακωδώς, πάντα φοβόμουν την αντιπαράθεση. Τώρα στα γεράματα είπα να κάνω ένα «κοίταγμα» έργου του Μποστ, άλλωστε οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι Μποστολόγοι. Εγώ τον έβλεπα που το έγραφε, σπίτι μας, κάναμε πλάκες και έτσι το τόλμησα. Μια καλή απεικόνιση του έργου του μπαμπά μου έχει κάνει ο Θανάσης Παπαγεωργίου, με την εξαιρετική Λήδα Πρωτοψάλτη, στη «Στοά».

Ο Μποστ είχε πιπεράτη, σχολιαστική γραφή για εκείνη την εποχή; Έχει επικαιρότητα σήμερα;
Το έφερα στο σήμερα με γνώριμα πρόσωπα. Αν έγραφε ο Μποστ, θα σχολίαζε αυτό που ζούμε, τη Χρυσή Αυγή, τον Λαυρεντιάδη, τα χρέη, τις συντάξεις, το ίδιο που γίνεται και στα αριστοφανικά έργα. Βέβαια, θα κριθώ για το αν έγραψα μαλακίες ή όχι, όμως θίγω όσα μας αφορούν. Θέλω να είμαι ο φορέας της κοινής γνώμης.

Μια περούκα και ένα φόρεμα αρκούν για να παίξει ένας άντρας τη γυναίκα;
Ε, όχι, δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, πολλοί περιαυτολογούν και λένε «το ’χω». Εγώ ακόμα το ψάχνω, ποτέ δεν είμαι σίγουρος και δεν το λέω για λόγους σεμνοτυφίας. Η δουλειά είτε σε δικαιώνει είτε σε απορρίπτει στα μάτια του κοινού.

Οι νεότεροι γνωρίζουν τον Μποστ;
Τον θεωρούν κάτι σαν τον Σουρη, τον έχουν στο μυαλό τους σαν τον Τσιφόρο, είναι κάπου πίσω. Όλα είναι θέμα παιδείας. Και αν τους πεις «πήγαινε να δεις μια παράσταση», θεωρούν το θέατρο ακριβό, αλλά στα μπαράκια τα δίνουν τα λεφτά τους. Φταίει και το κράτος που τους έχει κρατήσει οκνηρούς και ευεπίφορους σε λαϊφστυλίστικα πρότυπα. Άκρατος νεοπλουτισμός, τα πρωινάδικα σου λένε «βγες σαν ξέκωλο, προκάλεσε». Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω, όλα αυτά έχουν γίνει δεύτερο πετσί.

Δεν διαταράχθηκαν όλα αυτά με την κρίση;
Ναι, αλλά και πάλι οι έχοντες εξακολουθούν να έχουν πολλά και είναι και πιο φιγουρατζήδες γιατί οι υπόλοιποι δεν έχουν να φάνε. Εγώ κάθε μέρα ψάχνω τα λεφτά για τα τσιγάρα μου, την εφημερίδα και τη βενζίνη για το μηχανάκι, μια και έχω καταθέσει πινακίδες στο αυτοκίνητο. Βιώνω την ίδια κατάσταση με όλους τους Έλληνες, η σύνταξή μου έχει πάει στο μισό. Νομίζω ότι η κατάσταση μας έχει οδηγήσει σε μια αντιπνευματικότητα. Μόλις πεις στον κόσμο «πάρε ένα βιβλίο, πάρε έναν πίνακα», θα σε κοιτάξει στραβά. Τα καλλιτεχνικά τα θεωρούν ακριβά, αν όμως πάει κάπου η Madonna ή ο Ρουβάς, χωρίς να θέλω να προσβάλω, θα τρέξουν όλοι. Ο σταρ πουλάει, ασχέτως του τι προσφέρει, ενώ μια έντιμη παράσταση, που κάνει πρόβα δυο μήνες πριν, θεωρείται ακριβή. Άκουσα τον τερατώδη αριθμό των 135 σχημάτων, όλοι πάμε προς σφαγή, αλλά ο καθείς και το μεράκι του.

Μα ακούμε για ανάκαμψη, δεν θα είναι ευκολότερο αυτό το καλοκαίρι;
Ο κόσμος έχει βιοποριστικό πρόβλημα και ο Σαμαράς μιλάει με τον Μπαρόζο και κόβει το επικουρικό. Πες «δεν μπορώ, είμαι άχρηστος» και πήδα εσύ από τα μπαλκόνια, γιατί να πηδάει ο κόσμος; Είμαι ακαπέλωτος, δεν είμαι ενταγμένος, ρέπω προς ΣΥΡΙΖΑ, όμως έχω περάσει από Λαμπράκηδες, ΚΝΕ και δεν αντέχω τις πολιτικαντιές. Τις δύσκολες μέρες της κρίσης ενδυναμώνονται οι έννοιες της αλληλεγγύης, αλλά ξεγυμνώνονται και πολλοί, κυριαρχεί ο παρτακισμός. Σπρώχνουν τον λαό και τον κάνουν Χρυσή Αυγή. Αν είσαι θολωμένος, δεν βλέπεις.

Η ύπαρξη και αργότερα η «σκιά» του Μέντη Μποσταντζόγλου ήταν βάρος;
 Όχι, έμπνευση, οδηγός, φάρος, πρότυπο. Λες «ας μοιάσω στο παραμικρό». Και εγώ και ο αδελφός μου έχουμε ευτυχήσει από γονείς.

INFO: «Μαρία Πενταγιώτισσα», ένα δραματικό ειδύλλιο, μια σουρεαλιστική κωμωδία του Μποστ, όπου ο Γιάννης Μποσταντζόγλου σκηνοθετεί και ερμηνεύει για πρώτη φορά ρόλο του Μέντη Μποσταντζόγλου και υποδύεται τη θρυλική Μαρία από τους Πενταγιούς.  Παίζουν: Γιάννης Μποσταντζόγλου, Θαν. Βισκαδουράκης, Δήμητρα Παπαδήμα, Κ. Φλωκατούλας, Περ. Αλμπάνης κ.ά. Μουσική: Γιούρι Στούπελ, χορογραφίες: Άννα Αθανασιάδη, σκηνικά: Παν. Μανίκας, κοστούμια: Δεσποινα Βολίδη.  Η παράσταση περιοδεύει σε Ελλάδα και Κύπρο