Έχουμε κουραστεί να επισημαίνουμε τον μεγάλο κίνδυνο που ενέχει η δαιμονοποίηση της άλλης άποψης. Πρέπει να κατανοήσουμε κάτι πολύ απλό: στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν συμφωνούν όλοι με όλους κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην προϊόν συνωμοσίας, προδοσίας ή εγκληματικής ενέργειας.

Έχουμε κουραστεί να επισημαίνουμε τον μεγάλο κίνδυνο που ενέχει η δαιμονοποίηση της άλλης άποψης. Πρέπει να κατανοήσουμε κάτι πολύ απλό: στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν συμφωνούν όλοι με όλους κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην προϊόν συνωμοσίας, προδοσίας ή εγκληματικής ενέργειας. Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να κάνουν ερωτήσεις στους πολιτικούς, να ελέγχουν ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ για τα πεπραγμένα της. Το σοβιετικό μοντέλο διακυβέρνησης έχει παρέλθει και μαζί του κατέρρευσε κι ο σταλινισμός. Στις δημοκρατίες συνηθίζεται (στοιχειωδώς…) να επικρατούν πολλές απόψεις, να εκφράζουν οι άνθρωποι ελεύθερα τις σκέψεις τους, να λένε απρόσκοπτα την γνώμη τους δίχως το φόβο να βρεθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα ή να υποστούν τη δημόσια χλεύη ή να κατηγορηθούν ως προδότες της πατρίδας ή ως ενεργούμενα συμφερόντων! Δεν είναι δυνατόν κάθε ένας που τολμά να θέτει μια ερώτηση  που δεν αρέσει σε κάποιον – ας πούμε σ’ έναν υπουργό… – να είναι ένοχος προδοσίας!

Κατ’ επέκταση, το να περνά ένας ιερέας από το δρόμο και επειδή δεν του… άρεσε ένα καλλιτεχνικό δρώμενο, να διακόπτεται πάραυτα η προβολή του, παραβιάζει τα δημοκρατικά πλαίσια του πολιτεύματός μας και παραπέμπει σε ισλαμικού τύπου (νεόκοπα) πρότυπα… Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το αδιανόητο γεγονός της κατασυκοφάντησης των στίχων ενός καλλιτέχνη διότι κάποιος ημιπαράφρων κομματικός ιεροεξεταστής με μιαν εξτρεμιστικά αυθαίρετη ερμηνεία τους, ανακάλυψε βλάσφημη ιδεολογική παρέκκλιση. Ποια η διαφορά από τους χρυσαυγίτες που κατέβαζαν θεατρικές παραστάσεις; Το επόμενο στάδιο στην «διαλεκτική της  εξέλιξης» θα είναι να… αρχίσουν να «πέφτουν κεφάλια»;