Αντιμέτωπη με τρία μέ­τωπα βρίσκεται η πολι­τική ηγεσία του ΥΠΕΝ, όσον αφορά το θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, του Ανε­ξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρι­κής Ενέργειας, που βρί­σκεται στο δεύτερο πα­κέτο προαπαιτουμένων και πρέπει να κλείσει εντός του επόμενου δεκαημέρου.

 

Αντιμέτωπη με τρία μέ­τωπα βρίσκεται η πολι­τική ηγεσία του ΥΠΕΝ, όσον αφορά το θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, του Ανε­ξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρι­κής Ενέργειας, που βρί­σκεται στο δεύτερο πα­κέτο προαπαιτουμένων και πρέπει να κλείσει εντός του επόμενου δεκαημέρου.

Το πρώτο μέτωπο είναι το κουαρτέτο, κοινώς οι δανειστές και εταίροι, με τους οποίους το ΥΠΕΝ βρίσκεται εδώ και περίπου δύο μή­νες σε διαπραγμάτευση προκειμέ- νου να βρεθεί η συμβιβαστική λύση που θα εξασφαλίζει τα συμφέ­ροντα του Δημοσίου και παράλλη­λα θα εκπληρώνει την υποχρέωση για ιδιωτικοποίηση.

Το δεύτερο μέτωπο είναι η διοί­κηση της ΔΕΗ και το τρίτο οι συν­δικαλιστές της εταιρείας, που εμφανίζονται στις δηλώσεις τους, τουλάχιστον, αντίθετοι με τις προ­τάσεις που έχει επεξεργαστεί η κυβέρνηση και μιλούν για καταστρο­φικά σχέδια.

Οι προτάσεις του ΥΠΕΝ

Η αρχική πρόταση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλ­λοντος και Ενέργειας προέβλεπε τη σύσταση μιας νέας εταιρείας, που θα αναλάμβανε τη διαχείριση των δικτύων και η οποία θα ήταν κατά 51% στο Δημόσιο και κατά 49% στη ΔΕΗ, πρόταση η οποία δεν έγινε δεκτή από τους δανειστές, οι οποί­οι βγάζουν σπυράκια με τη ΔΕΗ και επέμειναν έτσι ώστε η μητρική εταιρεία να μην έχει καμία σχέση με εκείνην που θα αναλάβει τα δί­κτυα μεταφοράς ενέργειας.

Μετά την απόρριψη της πρώτης στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης έπεσε το σχέδιο Β’, που προβλέ­πει το «σπάσιμο» των μετοχών της ΔΕΗ έτσι ώστε ο κάθε μέτοχος της εταιρείας για κάθε μία μετοχή να πάρει με τη δημιουργία της νέας εταιρείας δύο μετοχές. Για να το πούμε απλά, μια μετοχή της μητρικής ΔΕΗ και μια μετοχή της νέας εταιρείας, του νέου ΑΔΜΗΕ.

Με τον τρόπο αυτόν εκτιμά η πο­λιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ ότι θα επι­τευχθεί και η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της νέας εταιρείας αλλά και η μνημονιακή υποχρέωση της ιδιωτικοποίησης, αφού ο νέος ΑΔΜΗΕ θα είναι κατά 51% στο Δη­μόσιο και κατά 49% σε ιδιώτες, είτε θεσμικούς επενδυτές είτε μικρομετόχους, όπως ακριβώς είναι και η σημερινή μετοχική σύνθεση.

Τα «αγκάθια»

Αν και το κουαρτέτο δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα πάνω στην εναλλακτική πρόταση του υπουρ­γείου Ενέργειας, οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν από τη διοίκηση της ΔΕΗ και αφορούν το «αγκάθι» της αποζη­μίωσης της Επιχεί­ρησης. Και αυτό γι­ατί η ΔΕΗ θα πρέπει να αποζημιωθεί για την απώλεια των παγί­ων του ΑΔΜΗΕ που θα απο­σπαστούν. Για παράδειγμα, εάν η αξία του ΑΔΜΗΕ αποτιμηθεί στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ, η πρόταση της κυβέρνησης είναι να αποπλη­ρωθεί εντός δεκαετίας με την καταβολή στη ΔΕΗ 100 εκατομμυρί­ων ευρώ τον χρόνο. Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι εάν όλοι οι μέτοχοι, και της μειοψηφίας δη­λαδή, θα δεχθούν να αποζημιω­θούν για την απώλεια των παγίων σε βάθος δεκαετίας.

Η δεύτερη αυτή πρόταση της κυβέρνησης φαίνεται ότι γίνεται περισσότερο δεκτή για ο συζήτηση από τους δανει­στές, αν και παραμένει το «αγκά­θι» του ποι­ος θα έχει το μάνατζμεντ του νέου ΑΔΜΗΕ.

Οι πληροφορίες λένε ότι οι εταίροι φέρονται αποφασισμένοι να δεχθούν την πρόταση της κυβέρνησης, εάν το μάνατζμεντ της νέας εταιρείας πά­ει σε ιδιώτες, πρόταση την οποία η κυβέρνηση φέρεται να μην συζη­τά. Όπως μάλιστα λένε πηγές του υπουργείου Ενέργειας, δεν υπάρ­χει καμιά λογική μια εταιρεία που το 51% θα είναι στο Δημόσιο να παραχωρήσει το μάνατζμεντ σε ιδιώτες.

Το θέμα αυτό, εκτιμούν καλά πληροφορημένες πηγές, θα αποτελέσει και σημείο τριβής στη διαπραγμάτευση, με την ελληνική πλευρά, πάντως, να επεξεργάζεται και άλλες λύσεις για να έχει έτοιμες στο τραπέζι. Όπως εκτιμούν άλλωστε άνθρωποι της αγοράς, εάν υπάρξει συμφωνία στο βασικό σχήμα δεν μπορεί να «σπάσει» η δι­απραγμάτευση για το μάνατζμεντ, εκτός εάν γίνουν και άλλες παρα­χωρήσεις.

Το τρίτο μέτωπο που έχει μπρο­στά της η κυβέρνηση είναι αυτό της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, με τους συνδικαλιστές να εκφράζουν τη διαφω­νία τους συνολικά αλλά και σε επιμέρους ζητήματα.

Για παράδειγμα η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ καταγγέλλει ως καταστροφική οποιαδήποτε αλλαγή στο μοντέ­λο του σημερινού ΑΔΜΗΕ, επισημαίνοντας ότι η δομή του και η λειτουργία του είναι απόλυτα συμ­βατή με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και δεν απαιτούνται αλλαγές.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο οι εργαζόμενοι θα προβάλουν ισχυ­ρές αντιδράσεις είναι η αποτίμηση της αξίας του ΑΔΜΗΕ. Όπως λένε, η αποτίμηση του 1 δισεκατομμυ­ρίου για τα πάγια είναι απολύτως λανθασμένη και την ανεβάζουν στα 2 δισεκατομμύρια. Παράλλη­λα θέτουν θέμα και για τον τρόπο αποπληρωμής, αφού θεωρούν ότι η αποζημίωση της ΔΕΗ για τα πάγιά της δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε μια δεκαετία και μάλιστα με ση­μερινές τιμές.

Το τι μέλλει γενέσθαι θα το γνωρίζουμε τις επόμενες ημέρες, αφού το σχέδιο νόμου για τη δημι­ουργία του νέου ΑΔΜΗΕ είναι από εκείνα που δεν μπορούν να πάρουν παράταση για το νέο έτος.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα κι αν η κυβέρνηση τα βρει με τους δανειστές μέσα από έναν κατά το δυνατό επωφελή συμβιβασμό για το δημόσιο συμφέρον, θα πρέπει να πείσει και τους εργαζόμενους της ΔΕΗ που ως γνωστόν είναι από τους πιο σκληρούς παίκτες στις κι­νητοποιήσεις, αφού βρίσκονται με το χέρι στον διακόπτη.