Η κοινοβουλευτική πρεμιέρα του Κυριάκου Μητσοτάκη χτες τα είχε όλα, ένταση, φωνές, αντιπαραθέσεις, μακρόσυρτες ανούσιες ομιλίες, γραφικότητες από την «παραπολιτικής» έκφανσης παρουσία του Βασίλη Λεβέντη, ατάκες στα αγγλικά, λάθη και αυτογκόλ.

 

Η κοινοβουλευτική πρεμιέρα του Κυριάκου Μητσοτάκη χτες τα είχε όλα, ένταση, φωνές, αντιπαραθέσεις, μακρόσυρτες ανούσιες ομιλίες, γραφικότητες από την «παραπολιτικής» έκφανσης παρουσία του Βασίλη Λεβέντη, ατάκες στα αγγλικά, λάθη και αυτογκόλ.

Η συζήτηση για το Ασφαλιστικό έδωσε μια ευκαιρία στους αρχηγούς των κομμάτων να κάνουν επίδειξη πνεύματος ή αντιπολιτευτικής δεινότητας και μια ευκαιρία στον πρωθυπουργό να πάρει επάνω του την προσπάθεια επικοινωνιακής αντιπαράθεσης για το Ασφαλιστικό, με δεδομένο ότι οι υπουργοί  έχουν αποτύχει. Ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να δώσει αριστερό «πρόσημο» στις κινήσεις της κυβέρνησης, ως προς το Ασφαλιστικό και τους αγρότες και να σηματοδοτήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως νεοφιλελεύθερο που επιβάλλει ιδεολογική στροφή στην ΝΔ. Ο Μητσοτάκης μάλλον θεωρεί ως εύσημο την ταμπέλα «νεοφιλελεύθερος» και δεν απάντησε στις συνεχείς αιτιάσεις επ΄ αυτού, θεωρώντας ότι του κάνει καλό στο μεταρρυθμιστικό του προφίλ. Επί της ουσίας, αν εξαιρέσει κανείς τις πολύ συγκεκριμένες προτάσεις της Φώφης Γεννηματά, που άλλες απαντήθηκαν και απορρίφθηκαν μετ΄ επαίνων από τον αρμόδιο υπουργό Γ. Κατρούγκαλο και άλλες απλά προσπεράστηκαν, τίποτα νεότερο δεν ακούστηκε, εκτός από τις δραματικές διαπιστώσεις του πρωθυπουργού για την ανάγκη μεταρρύθμισης εδώ και τώρα του Ασφαλιστικού και την έμμεση αυτοκριτική ότι υπάρχουν σημεία των προτάσεων που χρήζουν αλλαγών. Το προφανές είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε αυτοκριτικός αδειάζοντας την ΝΔ επί Κ. Καραμανλή, που πολέμησε μέχρις εσχάτων την μεταρρύθμιση Γιαννίτση το 2000 και αποδεχόμενος την κομματοκρατία επί διακυβέρνησης της ΝΔ. Όπως φαίνεται ο νέος Πρόεδρος της ΝΔ έχει επικοινωνιακά εκπαιδευτεί ώστε να μην «τσιμπάει» στις διακοπές της αίθουσας, κυρίως από τις σπόντες των βουλευτών της συμπολίτευσης  και κυρίως να επιχειρεί τη συνεχή αποδόμηση της κυβέρνησης, ότι συνεχίζει τα λάθη που έκαναν οι προηγούμενες, χωρίς να διδάσκεται από τα λάθη του παρελθόντος.

Ο Λεβέντης, μη έχοντας τι άλλο να πει, εμφανίστηκε ως σχολιαστής της trash τηλεόρασης, αναγκάζοντας τον Πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση, να του συστήσει έντονα, κατά τη διάρκεια της  δευτερολογίας του να μην απευθύνει ρητορικές ερωτήσεις στους βουλευτές και γενικά να αποφεύγει το δεύτερο πρόσωπο, αφού προηγουμένως είχε διαπληκτιστεί έντονα με το ΚΚΕ. Ο Πάνος Καμμένος βιαστικός να φύγει γιατί είχε προγραμματισμένο δείπνο στον Ισραηλινό ομόλογό του, μπέρδεψε την περίοδο Καραμανλή με αυτήν του Εβερτ, με αποτέλεσμα να τον διορθώνει από κάτω ο Κυριάκος, ενώ ο Σταύρος Θεοδωράκης επέμενε στις σκληρές επιθέσεις του κατά του ΣΥΡΙΖΑ για επέλαση στο κράτος.

Σε γενικές γραμμές ήταν μια φλύαρη συζήτηση, με «ξεχειλωμένες» ομιλίες και η 6ωρη διάρκεια της απέδειξε για άλλη μια φορά ότι οι διαδικασίες πρέπει να αλλάξουν και τέτοιου είδους συζητήσεις να είναι πιο λιτές και περιεκτικές. Ισως αν οι πολιτικοί αρχηγοί και ο πρωθυπουργός φρόντιζαν να βρίσκονται πιο συχνά στη Βουλή να μην είχαν ανάγκη ωριαίων παρεμβάσεων για να «χωρέσουν» τα επιχειρήματά τους…