Ο χιμπατζής που ακούει στο όνομα Πόνσο είναι μόνος του εδώ και τρία χρόνια αφού το ταίρι του και τα παιδιά τους πέθαναν –  εξαιτίας της πείνας και των ασθενειών –  στο νησί όπου τους εγκατέλειψε μια φαρμακευτική εταιρεία που κάνει πειράματα, δεκάδες χρόνια πριν.

 

Ο χιμπατζής που ακούει στο όνομα Πόνσο είναι μόνος του εδώ και τρία χρόνια αφού το ταίρι του και τα παιδιά τους πέθαναν –  εξαιτίας της πείνας και των ασθενειών –  στο νησί όπου τους εγκατέλειψε μια φαρμακευτική εταιρεία που κάνει πειράματα, δεκάδες χρόνια πριν.

Για χρόνια ένας κάτοικος κοντινού χωριού, ο Τζερμέιν, ήταν η μόνη παρέα του χιμπατζή, καθώς τον επισκεπτόταν συχνά φέρνοντάς του μπανάνες – η μόνη πηγή τροφής για τον χιμπατζή στο μικρό νησί.

Η μοναξιά του Πόνσο ήταν εμφανής σύμφωνα με την Εστέλ Ραμπάλαντ, την διευθύντρια του Κέντρου Φροντίδας Χιμπατζήδων. Ο Πόνσο χαμογέλασε όταν την είδα και την αγκάλιασε αμέσως.