Οι Άραβες ιδιοκτήτες της Παρί Σεν Ζερμέν και της Μάντσεστερ Σίτι, που τίθενται αντιμέτωπες στο «Παρκ ντε Πρενς» μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχουν «επενδύσει» στις δύο ομάδες 5 δις ευρώ.

 

To τελευταίο σφύριγμα του Πορτογάλου διαιτητή Μπρούνο Παϊσάο ήταν λυτρωτικό. Για το ποδόσφαιρο κυρίως! Ήταν ένα 90λεπτο βασανιστήριο του αθλήματος, μια σκληρή δοκιμασία για τα μάτια, αλλά και το κορμί όσων άντεξαν το τσουχτερό κρύο εκείνο το βράδυ. Ακόμα και δύο μερόνυχτα να έπαιζαν εκείνη η Μάντσεστερ Σίτι με εκείνη την Παρί Σεν Ζερμέν, γκολ δεν επρόκειτο να μπει. 

Ένα σωρό καλτ ποδοσφαιρικές φιγούρες άρχισαν να ανταλλάσσουν τις φανέλες των δύο ομάδων, που τότε έμοιαζαν ελαφριές σαν πούπουλο στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ο -μετέπειτα Λαρισαίος- Φαμπρίς Πανκράτ, ο παχύσαρκος Πεγκί Λουϊντουλά από την μία, ο ημί-τρελος Στίβεν Αϊρλαντ, ο cult hero Νταράιους Βασέλ από την άλλη. Ξένοι; Από τα πανέρια! Ο Ισραηλινός Ταλ Μπεν Χαΐμ, ο λεγεωνάριος Χαβιέρ Γκαρίδο, ο γερόλυκος Ντίντι Χάμαν περίεργες αφρικανικές φιγούρες, όπως ο Μπενζανί Μουαρουαρί, ο Ζουμανά Καμαρά και ο Σάμι Τραορέ! Ακόμα και στους δύο πάγκους, έβλεπες αντιτουριστικές μορφές. Ο «επαρχιώτης» Πολ Λε Γκουέν και ο έχων σουλούπι βγαλμένο από αγγλική παμπ, Μαρκ Χιούζ.

Όχι, δεν μιλάμε για έτη φωτός πίσω. Όλα αυτά έγιναν στις 4 Δεκεμβρίου του 2008, την μοναδική φορά που οι δύο τους τέθηκαν αντιμέτωπες στα ευρωπαϊκά σαλόνια, όταν οι όμιλοι στο Europa League είχαν ακόμα μονά παιχνίδια. Η Μάντσεστερ Σίτι και η Παρί Σεν Ζερμέν δίχως τα πετροδόλαρα από τον Κόλπο ήταν οι φτωχοί συγγενείς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. 

Σκάρτα μία δεκαετία μετά, οι δύο τους τίθενται αντιμέτωπες στον πρώτο προημιτελικό του Champions League σε μία μονομαχία που, όχι δεν είναι El clasico, αλλά μπορεί να μετονομαστεί ως El cashico (από την αγγλική λέξη cash που σημαίνει μετρητό) ή El Golfico. Το ντέρμπι του Κόλπου!

Το προξενιό του Σαρκοζί…

Λίγες ημέρες πριν την κρίσιμη ψηφοφορία για την ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022, ο Μισέλ Πλατινί λαμβάνει μία άκρως τιμητική -όσο και περίεργη- πρόσκληση για γεύμα στα Ηλύσια Πεδία. Αποστολέας ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, δεδηλωμένος οπαδός της Παρί Σεν Ζερμέν, που τον Νοέμβριο του 2010 βρίσκεται σε απόλυτο οικονομικό και αγωνιστικό τέλμα, αφού η αμερικανική εταιρία Colony Capital αποδεικνύεται μικρή για να την μεγαλώσει ως ποδοσφαιρικό μέγεθος. Στο ίδιο τραπέζι, υψηλοί συνδαιτυμόνες βρίσκονται τόσο ο εστεμμένος πρίγκιπάς (τώρα Εμίρης) του Κατάρ Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ-Τανί, όσο και ο Πρωθυπουργός του Εμιράτου.

Από την πρώτη στιγμή, ο Πλατινί κατάλαβε ότι ο Σαρκοζί είχε βάλει τους Άραβες στο σπίτι του με απώτερο σκοπό να τους… πουλήσει την αγαπημένη του Παρί Σεν Ζερμέν. Υπήρχαν όμως και ανταλλάγματα. Η ψήφος, μα ακόμα περισσότερο, η στήριξη του Μισέλ Πλατινί στην υποψηφιότητα του Κατάρ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. Ο (τότε) πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ υποστήριξε σε μετέπειτα συνέντευξη του ότι «ποτέ ο Σαρκοζί δεν με πίεσε να στηρίξω την υποψηφιότητα του Κατάρ», ωστόσο όλοι κατάλαβαν αμέσως ότι κάτι πολύ μεγάλο παιζόταν σε εκείνο το τραπέζι.

Ο Πλατινί, ο οποίος μέχρι τότε στήριζε την υποψηφιότητα των Η.Π.Α. αίφνης άλλαξε ρότα και έγινε ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του Κατάρ. Η Γαλλία υπέγραψε μερικές εντυπωσιακές εμπορικές συμφωνίες με το Εμιράτο και μερικούς μήνες μετά, το σωτήριον καλοκαίρι του 2011, η Qatar Investment Authority, ένα επενδυτικό fund που εκπροσωπεί… ολόκληρη την χώρα, αγοράζει την Παρί Σεν Ζερμέν έναντι 50 εκατομμυρίων ευρώ, αναλαμβάνει να καλύψει όλα τα χρέη της (15 με 20 εκατομμύρια) και βάζει στόχο… τα αστέρια!

Το νέο moto του συλλόγου «Revons plus grand» (ονειρευόμαστε πιο ψηλά) αποδεικνύει ότι οι προσδοκίες δεν έχουν ταβάνι. Εκείνο το δείπνο ήταν η αρχή της εκτόξευσης για τους Παριζιάνους με την μηδενική ποδοσφαιρική παράδοση (μόλις δύο πρωταθλήματα μέχρι τότε), αλλά και η αρχή του τέλους για την πολιτική καριέρα του Μισέλ Πλατινί. Εκείνη η απότομη αλλαγή πλεύσης δεν συγχωρέθηκε ποτέ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού…

«Προβολή»

Η λέξη-κλειδί στην επεκτατική ποδοσφαιρική πολιτική των… Καταριανών ήταν η «προβολή». Αγοράζουμε cash ότι πιο λαμπερό υπάρχει. Από τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και τον Τιάγκο Σίλβα, μέχρι τον Νταβίντ Λουίζ και τον Έντινσον Καβάνι. Η έλευση του Ντέιβιν Μπέκαμ έκανε το μήνυμα ακόμα, σαφές. To ποδοσφαιρικό brand της Παρί Σεν Ζερμέν πρέπει να εδραιωθεί παγκοσμίως, ανεξαρτήτως κόστους. Το ίδιο και το ποδοσφαιρικό κύρος της νέας ιδιοκτήτριας εταιρίας. 

Οι εγχώριες φωνές διαμαρτυρίας, που άρχισαν να φωνάζουν για αθέμιτο ανταγωνισμό κάμφθηκαν εύκολα. Το τηλεοπτικό δίκτυο beIN Sports (πρώην Al Jazeera) στο οποίο συμπτωματικά είναι πρόεδρος, ο πρόεδρος της Παρί Σεν Ζερμέν Νασέρ Αλ-Κελαΐφι αγοράζει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Ligue 1, δίνοντας το ποσό ρεκόρ των 607 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο, ποσό που απογειώθηκε στα 726 εκατομμύρια ευρώ ετησίως στην νέα συμφωνία για την τετραετία 2016-2020. Λεφτά που ούτε στον ύπνο τους δεν είχαν δει οι «πληβείοι» του γαλλικού ποδοσφαίρου, που εμμέσως έβαλαν κι αυτοί το κατιτίς στην τσέπη τους για να σωπάσουν.

Μόλις σε μία πενταετία η QSI έριξε στην αγορά μόνο για μεταγραφές το ασύλληπτο ποσό των 558 εκατομμυρίων ευρώ, προσελκύοντας στην πόλη του φωτός ότι πιο φανταχτερό γινόταν. Το ποσό αυτό πολλαπλασιάζεται αν στην σούμα προσθέσουμε τους (υπέρογκους) μισθούς σε παίκτες και προσωπικό, αλλά και την εκκωφαντική γαλλική φορολογία. 

Κάπως έτσι, η Παρί Σεν Ζερμέν σκαρφάλωσε στην 12η θέση με τα πιο ακριβά ποδοσφαιρικά brand στον κόσμο και στην 4η (!) σε ότι αφορά τα έσοδα, σύμφωνα με την έκθεση της Deloitte, αφού η χορηγική συμφωνία μαμούθ με την Qatar Tourism Authority (κάπως έτσι ξεπερνιέται και το εμπόδιο του Financial Fair Play) ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! 

Το κυριότερο όμως: Η Παρί εγκαθίδρυσε μία ντόπια ποδοσφαιρική ηγεμονία με τέσσερις σερί τίτλους και τρεις (με την φετινή) συνεχόμενες παρουσίες στα προημιτελικά του Champions League. Στο Παρίσι ποτέ δεν έκρυψαν ότι το βλέμμα τους είναι καρφωμένο στο τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά. Κάποια στιγμή -αν όχι φέτος- θα το κατακτήσουν!

Εμίρης και… κακομοίρης

Το τελευταίο της σημαντικό τρόπαιο ήταν πίσω στο μακρινό 1976. Έγινε συνώνυμη της λέξης «ασανσέρ» την δεκαετία των 90’s και έπιασε το απόλυτο ναδίρ την σεζόν 1998-99, όταν έφτασε να παίζει στα χωράφια της Division 2. Για μία ομάδα με πλούσιο οπαδικό πυρήνα και καλλιτεχνική κουλτούρα η νίκη, τα λεφτά, η επιρροή δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. 

Η έλευση του Ταϋλανδού μεγιστάνα (και τότε Πρωθυπουργού) Ταξίμ Σιναβάτρα συνέπεσε με μία εποχή απόλυτου νεοπλουτισμού, καλτ μεταγραφών και αλόγιστων σπαταλών. Το ταβάνι της 8ης θέσης δεν ξεπεράστηκε ποτέ και οι «πολίτες» έδειχναν να αδυνατούν να ξεκολλήσουν από την μετριότητα. Όλα αυτά μέχρις ότου έσκασε μύτη το ζεστό… αραβικό παραδάκι. 

Εν αντιθέσει με την Παρί Σεν Ζερμέν, η Μάντσεστερ Σίτι δεν αγοράστηκε από ένα ολόκληρο κράτος, μα από ένα φυσικό πρόσωπο. Ο Σεΐχης του Άμπου Ντάμπι (ένα από τα 7 Ηνωμένα Εμιράτα) Μανσούρ μπιν Ζαγέντ Αλ Ναχιάν, ακολούθησε την μόδα της εποχής, που ήθελε ξένους επιχειρηματίες να εισβάλλουν ποδοσφαιρικά στο νησί, έδωσε ζεστά 120 εκατομμύρια λίρες το καλοκαίρι του 2008 και από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι στόχος είναι η κορυφή της Premier League. 

Εν αντιθέσει με τους επενδυτές από το Κατάρ, η διείσδυση του Σεΐχη Μανσούρ είχε (και) ποδοσφαιρικό υπόβαθρο. Το προφίλ του μιλούσε για ένα λάτρη (και πιθανώς γνώστη) του ποδοσφαίρου, ο οποίος είχε ήδη ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο στην κατοχή του (Αλ-Τζαζίρα) και με δεδομένο ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ήταν αγγλικό προτεκτοράτο ως το 1971 είχε έντονες τις αγγλικές επιρροές στο DNA του. 

Παγκοσμιοποίηση

To δικό του modus operandi ήταν πολύ διαφορετικό. Αντί να επενδύσει ΜΟΝΟ σε πολύκροτες δαπανηρές μεταγραφές επέλεξε να διεισδύσει περισσότερο στην τοπική κοινωνία και να κερδίσει την εύνοια της. Οι πολίτες έχουν ξοδέψει μόνο για μεταγραφές 1 δις 61 εκατομμύρια ευρώ σε αυτά τα 8 χρόνια της αραβικής κατοχής, όμως η επένδυση τους είναι πολύ πιο βαθιά.

Το πρότυπο ποδοσφαιρικό κέντρο «Etihad Campus», το οποίο είναι πιθανώς το κορυφαίο, το πιο πλήρες, το πιο χλιδάτο στον κόσμο, κόστισε πάνω από 250 εκατομμύρια ευρώ και βοηθά τους «πολίτες» να εγκαθιδρύσουν την κορυφαία ποδοσφαιρική ακαδημία στο νησί και να τονώσουν την τοπική οικονομία. Οι Άραβες όχι μόνο αγόρασαν το «City of Manchester», αλλά το μετονόμασαν σε «Etihad», εξασφαλίζοντας μία σπουδαία χορηγία και μάλιστα πρόσφατα επέκτειναν την χωρητικότητα του κατά 8.300 θέσεις. Η επένδυση τους ανταμείφθηκε με το πρώτο πρωτάθλημα Αγγλίας από το 1968, αλλά το οικονομικό εγχείρημα έχει κι άλλα παρακλάδια. 

Η Μάντσεστερ Σίτι απέκτησε αδερφάκια – θυγατρικές στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη (Νέα Υόρκη, Μελβούρνη, Ιαπωνία) και σήμερα κοστολογείται ως το 5ο πιο ακριβό ποδοσφαιρικό brand στον πλανήτη (αντικειμενική αξία 1,37 δις δολάρια) κι ας μην έχει κάνει βήμα παραπάνω από τα προημιτελικά του Champions League, όπου φτάνει φέτος για πρώτη φορά!

Άσπονδοι εχθροί

Ξεκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες για να φτάσουν στο ίδιο σημείο. Δεν απευθύνονται στο ίδιο target group, επομένως το επιχειρηματικό τους πλάνο και η πρακτική τους διαφέρει αισθητά. Οι Άραβες της Μάντσεστερ Σίτι ακολούθησαν (υποχρεωτικά) μία φιλολαϊκή πολιτική, που επιβάλλει χαμηλές τιμές στα εισιτήρια (επομένως υποχρεωτικά λιγότερα έσοδα) με τους «πολίτες» να έχουν ένα από τα πιο φθηνά διαρκείας στο νησί που τιμάται κοντά στα 400 ευρώ! 

Την ίδια ώρα, η Παρί Σεν Ζερμέν έχει μετατρέψει το «Παρκ ντε Πρενς» σε ένα μικρό Χόλιγουντ, με αστέρες από όλο τον κόσμο, όπου η ενοικίαση για όλη την σεζόν της πιο ακριβής σουίτας φτάνει μέχρι και τις 600.000 ευρώ την σεζόν! Αυτή η διαφορετική αίσθηση της χλιδής έχει κάνει την φανέλα των Παριζιάνων ανάρπαστη σε όλο τον κόσμο (1 733 000 επίσημες φανέλες πωλήθηκαν την περασμένη σεζόν), την ώρα που οι «πολίτες» δεν έπιασαν καν το εκατομμύριο, αφού σύμφωνα με επίσημες καταμετρήσεις το 95% των πωλήσεων στην πόλη του Μάντσεστερ αφορά φανέλες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!

Μην νομίσει κανείς ότι μιλάμε για ένα φιλικό. Οι σχέσεις του Κατάρ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δοκιμάστηκαν έντονα τα τελευταία χρόνια σε διπλωματικό επίπεδο, αφού βρίσκονται σε αντίπαλα «στρατόπεδα» στο Μεσανατολικό ζήτημα. Πριν από δύο χρόνια τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν απέσυραν (προσωρινά) τους πρέσβεις τους, διαμαρτυρόμενοι για την (φανερή ή έμμεση) χρηματοδότηση από το Κατάρ σε Ισλαμικές οργανώσεις, ενώ ακόμα και σήμερα οι σχέσεις τους είναι οριακό επίπεδο. Ένα πανό των οπαδών της Μπαστιά στον αγώνα με τους Παριζιάνους που έγραφε: «Το Κατάρ χρηματοδοτεί την Παρί Σεν Ζερμέν και την τρομοκρατία» μαρτυρά ότι η είσοδος της QSI αρχίζει να παίρνει εντελώς διαφορετικές προεκτάσεις.

Για πρώτη φορά στην ιστορία ένα ευρωπαϊκό ντέρμπι του Champions League αποκτά τέτοια ευρύτητα σε θέματα που παύουν πια να άπτονται του ποδοσφαίρου. Για πρώτη φορά ένα ματς μιας γαλλικής με μία αγγλική ομάδα γίνεται πρώτο θέμα στον αραβικό κόσμο. Το ποδόσφαιρο είναι πια απλά η αφορμή. Διότι στο τέλος της ημέρας, όλα είναι πολιτική…

Πηγή: sdna.gr