Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε, αλλά μάλλον δεν θα πλήξουμε. Το σκηνικό πολιτικής αντιπαράθε­σης μετατοπίζεται πλέον στο εσωτερικό, που με διάφορες αφορμές (προσφάτως με τη διάταξη για τις off-shore) αναζω­πυρώνεται κι έτσι θα συ­νεχίσει μέχρι τον νέο κύ­κλο διαβουλεύσεων στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης, η οποία θα ξεκινήσει κάπου τον Οκτώβριο, οπότε θα ανακάμψουν στο προσκήνιο οι δανειστές με τις απαι­τήσεις τους περί τα εργα­σιακά και το άνοιγμα των αγορών προϊόντων.

Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε, αλλά μάλλον δεν θα πλήξουμε. Το σκηνικό πολιτικής αντιπαράθε­σης μετατοπίζεται πλέον στο εσωτερικό, που με διάφορες αφορμές (προσφάτως με τη διάταξη για τις off-shore) αναζω­πυρώνεται κι έτσι θα συνεχίσει μέχρι τον νέο κύ­κλο διαβουλεύσεων στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης, η οποία θα ξεκινήσει κάπου τον Οκτώβριο, οπότε θα ανακάμψουν στο προσκήνιο οι δανειστές με τις απαι­τήσεις τους περί τα εργα­σιακά και το άνοιγμα των αγορών προϊόντων.

Εν τω μεταξύ, το άνοιγμα της συνταγματικής αναθεώρη­σης και η δρομολόγηση της αλλαγής του εκλογικού νό­μου μάλλον θα ενισχύσουν αυτό το κλίμα, καθώς προσφέρεται για τη «μι­κροπολιτική» ατζέντα όλων των πολι­τικών κομμάτων, πέρα από τα σημεία στα οποία υπάρχει ή θα επιδιωχθεί συ­ναίνεση. Δεν είναι βέβαια σίγουρο ότι η προσπάθεια αλλαγής ατζέντας, την οποία μεταξύ άλλων σηματοδοτεί η συζήτηση για τα θεσμικά, θα ενισχύσει την κυβέρνηση όπως η ίδια ευελπιστεί, καθώς αυτά μάλλον δεν είναι το δυνα­τό της σημείο, ενώ θα ενεργοποιήσει και θα επαναφέρει στο προσκήνιο άλ­λους «πολιτικούς» παίκτες με έφεση στο θέμα (ο νοών νοείτω).

Δίπλα στη συζήτηση για τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, πεδίο αντιπαράθεσης αναμένεται να είναι και η οικονομία και οι δυνατότητες ανάκαμψης, με την κυβέρνηση να αναδεικνύει τα «εργαλεία» που προωθεί ή αξιοποιεί προκειμένου να αντισταθμίσει τα δημοσιονομικά μέ­τρα, αρχής γενομένης από τον αναπτυ­ξιακό νόμο που παρουσίασε ο υπουρ­γός Ανάπτυξης Γιώργος Σταθάκης και συζητείται ήδη στη Βουλή. Πάντως, η πολυπόθητη ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης πηγαίνει όλο και παραπίσω, δεδομένου ότι αρχικά προσδιοριζόταν αυτό να γίνει μέσα στο καλοκαίρι, ενώ χθες ο υπουργός Οικο­νομικών την προσδιόρισε για Σεπτέμ­βριο.

«Κοινό μέτωπο», αλλιώς…

Η κυβέρνηση έχοντας κατά νου τις δημοσκοπήσεις και το σταθερό το τελευταίο διάστημα προβάδισμα τις Ν.Δ. σκοπεύει να αξιοποιεί όσες ευκαι­ρίες προσφέρονται για «πλαγιοκόπη- ση» της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ανάδειξη των αδυναμιών της και κυρίως του «στρατηγικού αδιεξόδου» όπως συχνά της καταλογίζει τον τελευταίο καιρό. Η στρατηγική αυτή έχει ως υπόβαθρο τη συλλογιστική ότι η Ν.Δ. θα ήταν χειρότερος και πιο επιθετικός προς τα μεσαία και λαϊκά στρώματα δι­αχειριστής του μνημονίου και σε κάθε περίπτωση όμηρος της παλαιοκαθεστωτικής διαπλοκής με την οποία δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να κόψει δε­σμούς.

Σε αυτό το πλαίσιο το Μαξίμου θα επιχειρήσει να αντιστρέψει την πίεση που δέχεται ως προς τα εργασιακά και να τη στρέψει προς τη Ν.Δ., επιχειρώ­ντας να την εκθέσει για παράδειγμα όσον αφορά τις θέσεις και τις προτά­σεις της για τις ομαδικές απολύσεις (θέμα που το βάζουν οι δανειστές) ή την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (θέμα το οποίο βά­ζει στο τραπέζι η κυβέρνηση). Παράλ­ληλα θα επαναφέρει τη ρητορική περί ανάγκης εσωτερικής συστράτευσης ή κοινού μετώπου των πολιτικών κομ μάτων και ιδίως της αξιωματικής αντι­πολίτευσης για την απόκρουση των απαιτήσεων των δανειστών σε αυτόν τον τομέα. Με αυτόν τον τρόπο, που αποτελεί άλλωστε πάγια τακτική του πρωθυπουργού και του επιτελείου του, η κυβέρνηση πιστεύει πως πετά το μπαλάκι της ευθύνης στην αξιωμα­τική αντιπολίτευση. Την ίδια ώρα χτίζει και το επιχείρημα για την περίπτωση που… χαθεί η μάχη για τα εργασιακά: «προσπαθήσαμε αλλά δεν είχαμε στήριξη από τα κόμματα».

Να σημειωθεί πάντως ότι η κυβέρ­νηση διαψεύδει κατηγορηματικά ότι έχει τεθεί από τους δανειστές θέμα περικοπής του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, αντιθέτως αποδί­δει τη σχετική αναφορά κυριακάτικου δημοσιεύματος σε μια προσπάθεια δη­μιουργίας κλίματος. Η Όλγα Γεροβασίλη έκανε λόγο για θέμα «ανύπαρκτο» και το απέδωσε σε μια προσπάθεια «να προκαλέσει δυσαρέσκεια εναντίον της κυβέρνησης και να το αξιοποιήσει πο­λιτικά ο κ. Μητσοτάκης».

Τα ζητήματα που έχουν τεθεί αφο­ρούν τη θεσμοθέτηση του λοκ άουτ (το δικαίωμα του εργοδότη να κλείνει την επιχείρηση σε περίπτωση απεργί­ας), τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο που συνεπάγονται περιορισμούς στα δικαιώματα των συνδικαλιστών αλλά και των εργαζομένων και τις ομα­δικές απολύσεις. Αυτά έχουν τεθεί από πλευράς δανειστών, λέει η κυβέρ­νηση, υπογραμμίζοντας ότι αποτελούν δεσμεύσεις της κυβέρνησης Σαμαρά τις οποίες η κυβέρνηση εργάζεται για να αποτρέψει.

Όσον αφορά το εσωτερικό της κυ­βέρνησης γίνεται αντιληπτό ότι υπάρ­χει δυσαρέσκεια στην κοινωνία και επισημαίνεται από διάφορες πλευρές η ανάγκη ανάκτησης των δεσμών με τις διάφορες κοινωνικές ομάδες πάνω σε επίδικα ευρύτερα της μάχης κατά της διαφθοράς και διαπλοκής, ωστό­σο από τις επισημάνσεις μέχρι τον σχεδιασμό μιας στρατηγικής και την υλοποίησή της υπάρχει απόσταση. Αυτές οι αναζητήσεις φαίνεται πως περνούν μέσα από την προσυνεδρια­κή διαδικασία, η οποία θα ανοίξει μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτρο­πής, η οποία τελικά θα γίνει στις 25-26 Ιουνίου και όχι στις 18-19 (στο τριή­μερο του Αγίου Πνεύματος) όπως είχε οριστεί αρχικά.