Μοιάζει αυτή η νευρικότητα των Ευρωπαίων συμμάχων των Αμερικανών, τηρουμένων των αναλογιών, με το στρες που προκαλεί σε υπαλλήλους η αλλαγή στη διεύθυνση της «επιχείρησης». Αναμονή, «ανίχνευση των προθέσεων» των νέων αφεντικών και… γλείψιμο.

Η νευρικότητα των Ευρωπαίων για την αλλαγή στην αμερι­κανική πολιτική σκηνή εντείνεται, καθώς το νέο «αφεντικό» εμφανίζεται αψύς, νταής και χοντροκομμένος. Μάλιστα, σε μια περίοδο που οι ευρωατλαντικές σχέσεις δοκιμάζονται, αυτό που βάσιμα περιμένει κάποιος από έναν πρόεδρο με τα χαρακτηριστικά του Τραμπ είναι να θυμίσει στους Ευρω­παίους τι ακριβώς είναι.

Και για τους Αμερικανούς, για το αμερικανικό κράτος και το αμερικανικό σύστημα η Ευρώπη είναι αυτό που κυνικά και απροκάλυπτα έχει διατυπώσει ο ακαδημαϊκός και σύμβου­λος επί θεμάτων Εθνικής Ασφάλειας στο πλευρό του προέ­δρου των ΗΠΑ από το 1977 έως το 1981 Zμπίγκνιου Mπρζε-ζίνσκι στο περίφημο βιβλίο του «Η μεγάλη σκακιέρα».

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Mπρζεζίνσκι, οι ευρωπαϊκές χώ­ρες, συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία), μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι υ­ποτελείς ή φόρου υποτελείς στις ΗΠΑ.

Πώς θα αντιμετωπίσει τους Ευρωπαίους υποτελείς της η νέα αμερικανική κυβέρνηση είναι κάτι που θα διαπιστώ­σουμε πολύ σύντομα. Όπως πολύ σύντομα θα διαπιστώ­σουμε και τις δυνατότητες «αντίδρασης» των υποτελών στις κλιμακούμενες απαιτήσεις της Ουάσιγκτον. Οι τριγμοί ύπαρξης της Ε.Ε. πάντως υποδηλώνουν μικρά περιθώρια α­ντίστασης στις όποιες απαιτήσεις της νέας αμερικανικής ηγεσίας.