Έτσι, λοιπόν, το φέρετρο είχε παράθυρο ενώ η μεταφορά του δεν έγινε με νεκροφόρα αλλά με ποδήλατα, επειδή ο αποθανών ήταν κλειστοφοβικός.

Όπως δήλωσε η χήρα του: «Δεν του άρεσε η ιδέα να είναι μέσα σε ένα κουτί, φοβόταν. Δεν του άρεσαν, επίσης, οι νεκροφόρες, οπότε όταν ήρθε η ώρα της κηδείας του, ήθελα να είναι κάτι που θα το ήθελε”.

Και συνέχισε: “Το φέρετρό του είχε ένα παραθυράκι για να βλέπει τον γαλάζιο ουρανό, τον ήλιο και τα πουλιά, καθώς περνούσαμε από την ύπαιθρο”.

Τον ρόλο της νεκροφόρας έπαιξε μια ειδική κατασκευή με ποδήλατα, τα οποία οδηγούσαν τα παιδιά του εκλιπόντος και ακολουθούσαν στενοί φίλοι του νεκρού με τα ποδήλατά τους, παραπέμποντας στις βόλτες με ποδήλατα που λάτρευε να κάνει ο άτυχος άνδρας.