Νέος διευθύνων σύμβουλος στην ΕΡΤ. Μάλιστα. Ένας ακόμα. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, αλλά μου λένε ότι ξέρει την ΕΡΤ, κάτι θα ξέρει πιθανόν από τηλεόραση και μάνατζμεντ. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Ή μάλλον δεν είναι μόνο εκεί. Η δημόσια τηλεόραση θέλει ένα φρεσκάρισμα, ένα λίφτινγκ, πιο σημερινό πράγμα, ρε παιδί μου, πιο σύγχρονο. Και αυτό δεν το πέτυχε ούτε η προηγούμενη διοίκηση, ούτε το εμπνεύστηκε και το μετέδωσε – ως αντίληψη – ο αρμόδιος υπουργός…

 

Αυτή είναι η αλήθεια και φαίνεται στην εικόνα και τα νούμερα. Μια μιζέρια και ένα παλιακό πράγμα.

 

Πρωινές εκπομπές με… βαλκανικό στυλ, στο ντύσιμο, στις ιδέες, στα σκηνικά. Με παρουσιαστές που μπορεί να είναι καλοί δημοσιογράφοι στον τομέα τους, αλλά δεν κάνουν όλοι για όλα, τι να κάνουμε.

 

Απογευματινές εκπομπές… ύπνοι. Σαν να κάνει εκπομπή κάποιος πριν χρόνια για το ΙΚΑ.

 

Η απογευματινή πολιτική εκπομπή έχει ύφος χιλίων καρδιναλίων, μακρόσυρτες αναλύσεις, εμπάθειες, πλακώματα χωρίς λόγο και λίγη ουσία.

 

Στο κεντρικό δελτίο, ένας παρουσιαστής χωρίς ειδικό βάρος, γέρνει μπροστά φορώντας σχεδόν τα ίδια ρούχα κάθε μέρα – με εμφανή έλλειψη εμπειρίας να χειριστεί μεγάλα θέματα. Σαν να βλέπεις εκπομπή της ελληνικής χωροφυλακής!

 

Δεν είναι αυτή δημόσια τηλεόραση εν έτει 2017. Αυτή είναι η πραγματικότητα, είτε αρέσει είτε όχι.

 

Στην ΕΡΤ υπάρχουν τα πάντα. Χρήματα από τον προϋπολογισμό και από τα δημόσια τέλη. Άξιοι δημοσιογράφοι. Τεχνικές δυνατότητες. Εκπληκτικό και σπάνιο αρχείο. Ας κάνουν λοιπόν ένα αντάξιο πρόγραμμα. Ήμαρτον, δηλαδή, τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια βλέπουμε, λέμε και… γράφουμε!

Α.Δ.