Τι είναι, τελικά, το καλοκαίρι;
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ
τεύχος 1980
03-08-2017
Σκέφτομαι καμιά φορά εδώ στην άκρη του γιαλού, πίνοντας ένα ποτήρι ρακή, τι είναι τελικά το καλοκαίρι.
Ένα παράξενο παιχνίδι του ήλιου; Ανατολή, δύση, κρύβομαι, ξανάρχομαι, σε καίω, με καις κ.τ.λ.; Δείκτης προστασία 10 ή 50;
Μια εξομολόγηση της θάλασσας; Πού ήσουν τόσο καιρό;
Ο φόβος των ψαριών; Πολλοί οι επισκέπτες στη μοναξιά τους;
Το τραγούδι των τζιτζικιών; Ποιος τους γράφει το λιμπρέτο;
Ο ύμνος του παγωμένου νερού;
Το κουρασμένο σφύριγμα του φορτωμένου βαποριού;
Μερικές απρόσκλητες πεταλούδες στην ασπρισμένη αυλή;
Ένα πιάτο σύκα;
Το γεράνι που ντρέπεται δίπλα σε μια ανθισμένη τριανταφυλλιά;
Ένα παλιό μαγιό που παρακαλάει να μην το πετάξεις;
Μια παγωμένη μπίρα με αφρό, σ’ ένα παγωμένο ποτήρι; Υπάρχουν ίχνη;
Τρία παιδιά, δυο κουβαδάκια κι ένα φτυαράκι;
Μια ομπρέλα στη μέση του πουθενά κι από κάτω ένα αγριοκάτσικο να σκιάζεται;
Ένα βλέμμα που στάζει;
Ένα κύμα; Ένας βράχος κι ένα κύμα; Πολλά κύματα και πολλοί βράχοι;
Μια βάρκα που δεν μπορείς να διαβάσεις το όνομά της;
Ένας φάρος που ξέρει τα μυστικά του Ποσειδώνα;
Μια γοργόνα; Υπάρχουν γοργόνες;
Ένα βιβλίο που στη σελίδα 72 κρύβεται ένας μικρός μισοζώντανος αστερίας;
Φύκια στη μέση του ανηφορικού δρόμου;
Ένα όνομα στην άμμο;
Ένα τσαμπί σταφύλια, τρία δάχτυλα κι ένα γέλιο;
Ένα εκκλησάκι χωρίς καμπάνα;
Ένα τραγούδι; Ποιος το λέει, γαμώτο, δεν μπορώ να θυμηθώ.
Ένα ψάθινο καπέλο κι απέναντι ένα άλλο ψάθινο καπέλο;
Μια πόρτα μπλε, πράσινη, καφέ, που είχε μήνες ν’ ανοίξει;
Μια χωριάτικη σαλάτα, δυο πιρούνια, ψωμί, αλάτι, πιπέρι, κάπαρη;
Το φεγγάρι; Α, ναι δυο πανσέληνοι, μισοφέγγαρα, φεγγάρι σαν δαγκωμένο καρπούζι;
Στιγμές; Μία; Πολλές; Παλιές, πολύ παλιές, χτες, τώρα, αύριο;
Και λιμάνια. Μικρά, μεγάλα, απόμερα, μα λιμάνια; Μπαίνεις και κουρνιάζεις;
Κι ένας χορός; Νησιώτικος; Τάνγκο; Το σώμα ουρλιάζει;
Κι ένα φιλί; Στο μέτωπο; Στα μάτια; Στο ένα χείλος; Και στα δύο; Στα μαλλιά;
Κι η ελπίδα; Λες; Μήπως; Γιατί όχι; Σίγουρα;
Όλα αυτά κι άλλα χίλια είναι το καλοκαίρι;
Μήπως, τελικά, το καλοκαίρι είμαι εγώ στην άκρη του γιαλού μ’ ένα ποτήρι ρακή και την ανάμνησή σου;
Καλό καλοκαίρι!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
