Φώφη Γεννηματά, Γιώργος Καμίνης και Γιάννης Ραγκούσης βρίσκονται ήδη στην αφετηρία για την εκλογή του νέου αρχηγού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Αύριο ανακοινώνει την απόφασή του ο Σταύρος Θεοδωράκης, σήμερα ανακοινώνει ο Γιάννης Μανιάτης, ενώ αναμένεται να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους οι Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Θανάσης Θεοχαρόπουλος και Νίκος Ανδρουλάκης. Έως και… οκτώ οι υποψήφιοι για την προεδρία της ΔΗΣΥ.

Όμως, ουδείς είναι βέβαιος για το τι ακριβώς θα είναι στο μέλλον η Συμπαράταξη. Πολύ περισσότερο, ποιο θα είναι το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα που θα εκπέμπει προς την κοινωνία. Αυτά τα ζητήματα αποτελούν ήδη αιτία εσωτερικής σύγκρουσης.

Προς το παρόν, αυτό που δεν φαίνεται να συζητείται είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η διάχυσή του σε έναν νέο φορέα. Με αυτόν τον στόχο προσήλθε στη σχετική συζήτηση και ο Θεοδωράκης, αλλά η απάντηση που έλαβε από την πλευρά της Χαριλάου Τρικούπη ήταν διπλωματική μεν, αλλά ξεκάθαρη: Διάλυση… γιοκ.

Οι… φίλοι του Μητσοτάκη

Ο πυρήνας του προβλήματος είναι η στρατηγική κατεύθυνση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΣΥ. Το παιχνίδι έχει ανάψει, ιδιαίτερα από την πλευρά αυτών που θέλουν τη διάλυση και διάχυση του ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα, ζητείται από διάφορες πλευρές η αποκαθήλωση του μοναδικού brand name της ευρύτερης Κεντροαριστεράς και του μοναδικού κόμματος που έχει δυνατότητες επιβίωσης, όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις στον χώρο αυτόν.

Από την πλευρά του Κωνσταντίνου Σημίτη, του Ευάγγελου Βενιζέλου και των ιδεολογικών και πολιτικών συνοδοιπόρων τους, ο στόχος είναι η μετατροπή  του   ΠΑΣΟΚ και της Συμπαράταξης σε έναν άχρωμο κεντρώο σχηματισμό, ο οποίος θα αποτελέσει έναν a priori σύμμαχο της Ν.Δ., εάν αυτή τον χρειαστεί.

 Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται οι υποψήφιοι – και πιθανοί υποψήφιοι – για την ηγεσία της ΔΗΣΥ Γιώργος Καμίνης, Σταύρος Θεοδωράκης, Γιάννης Μανιάτης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο Ανδρέας Λοβέρδος και αρκετοί άλλοι εντός του ΠΑΣΟΚ. Εξ άλλου, και να ήθελαν να το κρύψουν, οι δημόσιες – και μη δημόσιες – τοποθετήσεις και δηλώσεις τους, και κυρίως ο αντιπολιτευτικός τους λόγος, σχεδόν ταυτίζονται με όσα εκπέμπονται από την οδό Πειραιώς.

Ωστόσο κανείς από τους δύο προβληματισμούς δεν γίνεται αποδεκτός από ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία θεωρούν ότι:

♦ Η «δεξιά στροφή» θα αποκόψει οριστικά τον ευρύτερο χώρο από τους ψηφοφόρους που έχουν μεταναστεύσει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζουν μάλιστα την εκλογική καταστροφή που επήλθε επί προεδρίας Βενιζέλου και συγκυβέρνησης με τη ΝΔ. επί Αντώνη Σαμαρά.

♦Ο χώρος οφείλει να έχει στραμμένο το βλέμμα προς τους πρώην ψηφοφόρους του, να τοποθετείται πολιτικά κατά τρόπο ώστε να υπάρχει πολιτική «γέφυρα», την οποία οι ψηφοφόροι αυτοί θα μπορούν να διαβούν με ευκολία, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι η ΔΗΣΥ θα είναι σε θέση να εκφέρει αυτόνομο πολιτικό λόγο και να διατυπώνει πολιτικά και εκλογικά διλήμματα, αντί να είναι αυτή ο αποδέκτης τους. Αυτή η γέφυρα γκρεμίζεται, τόσο με τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ όσο και με τη «δεξιά στροφή».

Αυτονομία ή… προσκόλληση;

Από την πλευρά της Ν.Δ. ασκείται διαρκώς πίεση για επανάληψη της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Μάλιστα, πολλοί φιλικοί προς τη Νέα Δημοκρατία αρθρογράφοι θεωρούν – και το διατυμπανίζουν ποικιλοτρόπως – ότι η ΔΗΣΥ έχει λόγο ύπαρξης υπό δύο μόνο προϋποθέσεις:

♦Ότι θα καταφέρει να ανακάμψει τόσο θεαματικά ώστε να στείλει τον ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη κοινοβουλευτική θέση.

♦Ότι, ακόμη και αν δεν επιτύχει αυτόν τον στόχο, θα αποτελέσει το κυβερνητικό συμπλήρωμα της Ν.Δ.

Από την πλευρά των ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ το ζητούμενο είναι η αυτόνομη πορεία, η οποία, σε μεγάλο βαθμό, αποτελεί προτεραιότητα και της οργανωμένης βάσης. Στο κλίμα αυτό – το οποίο ενστερνίζεται και υπηρετεί η Φώφη Γεννηματά από την πλευρά των μέχρι στιγμής υποψήφιων αρχηγών του φορέα – κινείται και η παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη ήδη από τον Νοέμβριο του 2016, όπως αποτυπώθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», ύστερα από δημοσίευμα που αναφερόταν σε προσπάθεια Λαλιώτη να εκδιώξει τον Βενιζέλο από το ΠΑΣΟΚ.

Έλεγε μεταξύ άλλων:

«Η κατοχύρωση και ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και της Κεντροαριστεράς ως δημοκρατικού και προοδευτικού πόλου, συνδέεται άρρηκτα και αδιαπραγμάτευτα με τον αυτόνομο λόγο του, την αυτοδύναμη στρατηγική του και τον καταλυτικό διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο του.

Αυτό προϋποθέτει, οριστικά και αμετάκλητα, σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη Ν.Δ. Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά θα αποκτήσουν ξανά ευρύτατο και ζωτικό ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό χώρο. Μόνον έτσι δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά, είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε της Ν.Δ. και θα μπορούν να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, δυναμική και προοπτική».

♦Τι μαρτυρούν οι κινήσεις των φίλων του Σημίτη και του   Μητσοτάκη; Ότι  θα δοθεί σκληρή μάχη για να ωθήσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη στην αγκαλιά της Ν.Δ. ♦Τι δηλώνουν οι θέσεις και οι προθέσεις Λαλιώτη, Φώφης και των άλλων ιστορικών στελεχών; Ότι το δόγμα που θα αντιπαρατεθεί στους παραπάνω θα είναι το… «Αυτονομία ή θάνατος».

Ποιος θα νικήσει στο τέλος; Η… νεκροψία – δηλαδή η κάλπη – θα δείξει.