Μετά τη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, στις 11 Οκτωβρίου του 1995, αποχώρησε από το κόμμα και σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 20 Δεκεμβρίου, ανακοίνωσε από τη Θεσσαλονίκη την ίδρυση του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος, γνωστότερου με τα αρχικά ΔΗΚΚΙ. Το σύνθημα του νέου κόμματος «Όλοι για την Ελλάδα και η Ελλάδα για όλους» και η έννοια των «μη προνομιούχων» που περιλαμβανόταν στην ιδρυτική διακήρυξη ήταν προφανές ότι στόχευε στον μέσο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ.

Το ΔΗΚΚΙ έλαβε το αξιοπρεπές 4,4% στις εκλογές του 1996, εκλέγοντας 9 βουλευτές. Τρία χρόνια αργότερα σημείωσε το καλύτερο ποσοστό του, στις ευρωεκλογές του 1999, αποσπώντας το 6,8% των ψήφων και 2 έδρες.

Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, για να επιβεβαιωθεί η ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ «για το αρνί που φεύγει από το μαντρί και το τρώει ο λύκος».Το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη στριμώχνει το ΔΗΚΚΙ στη γωνία, που όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε ένα αρχηγικό κόμμα, χωρίς αξιόλογο στελεχιακό δυναμικό.

Έπειτα από δύο εκλογικές αποτυχίες, το 2000 και το 2004, όπου το ΔΗΚΚΙ δεν πιάνει το εκλογικό μέτρο του 3%, ο ιδρυτής του αποφασίζει να το διαλύσει. Η σχετική απόφαση επικυρώθηκε τόσο από την Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, όσο και από το έκτακτο συνέδριο, στις 30 Οκτωβρίου 2004.

Όμως, η Κεντρική Επιτροπή του ΔΗΚΚΙ είχε διαφορετική γνώμη και με ψήφους 67 υπέρ, 2 κατά και 12 «παρών», αποφάσισε τη συνέχιση της λειτουργίας του κινήματος (3 Απριλίου 2004), που νομιμοποιήθηκε και με δικαστική απόφαση (Πρωτοδικείο Αθηνών).

Σήμερα, το ΔΗΚΚΙ παραμένει πολιτικά ενεργό, συνεργαζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Δημήτρης Τσοβόλας απέχει της πολιτικής και διακονεί τη δικηγορία στην Αθήνα.

Πηγή: sansimera.gr