Την ίδια εκείνη μέρα, οι Λιθουανοί, οι Λετονοί και οι Εσθονοί και όχι οι Ναζί, άρχισαν να βγάζουν τους Εβραίους από τα σπίτια τους, να τους λεηλατούν τα μαγαζιά και

μέσα σε κλάματα και βογγητά να τους σέρνουν στους δρόμους και τις πλατείες να τους ξυλοκοπούν και να τους βρίζουν, να τους συγκεντρώνουν και να τους δολοφονούν, έναν- έναν και πολλούς μαζί. Χιλιάδες μαρτύρησαν. Γυναίκες άντρες παιδιά και γέροντες. Επί ημέρες πολλές. Φόνοι και βασανισμοί και φόνοι. Σε πόλεις πολλές. Όλες. Στην ύπαιθρο και τα χωριά. Γέμισαν τα σώματα των σκοτωμένων Εβραίων, χαντάκια και ομαδικούς τάφους, σε δάση και αλσύλλια, παντού.

Οι Ναζί φωτογράφιζαν, οι Λιθουανοί, οι Εσθονοί και οι Λετονοί βίαζαν, λήστευαν, χλεύαζαν, δολοφονούσαν τους Εβραίους. Ύστερα οι Ναζί έβαλαν τάξη. Όσους λίγους γλίτωσαν, τους μάντρωσαν σε γκέτο και στρατόπεδα συγκέντρωσης, εν όψει της «τελικής λύσης» στα κολαστήρια των κρεματορίων.

Έλεος, μνήμη μη γίνεις λήθη ποτέ.

Σήμερα, σε πολλές Βαλτικές χώρες υψώνονται μνημεία προς τιμήν των Ες Ες και όλες αυτές οι χώρες μαζί έχουν λόγο και ψήφο για τις τύχες της δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη.

Αύριο, ξημερώνει Μεγάλη Τρίτη…

email: stathispontiki@gmail.com