«Λες και τις κυβερνήσεις τις έχουμε για να δρουν όταν υπάρχει άπνοια και όλα κυλούν ομαλά. Οι άνθρωποι που επέζησαν από την καταστροφή στο Μάτι περίμεναν την αναγνώριση κάποιου λάθους. Και οι συγγενείς των θυμάτων περίμεναν ένα συγγνώμη. Αντί όμως γι΄ αυτά, αντί για την παραμικρή έστω αυτοκριτική, ήρθαν για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με το θράσος. Το θράσος που για άλλη μια φορά επιστρατεύεται για να καλύψει πολιτικές ευθύνες και επιχειρησιακές ανικανότητες».