«Πήρα τον άντρα μ ου, μου λέει «Καιγόμαστε!» και μου το κλείνει. Η φωτιά πέρασε τη Μαραθώνος σε λεπτά. Κάθε φορά που προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί τους η φωτιά έφτανε όλο και πιο κάτω. Έμαθα ότι το σπίτι μου καίγεται από την κουμπάρα μου, η οποία άφησε κατά λάθος ανοιχτό το τηλέφωνο και φώναζε ότι καίγεται το σπίτι του Μπούφη. Δεν μπορείς να φανταστείς αυτή την αγωνία αν έφυγαν τα παιδιά, αν έφυγε ο άντρας μου. Ευτυχώς που πήγαν προς τη Νέα Μάκρη, έτσι σώθηκαν.

Ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. Ζω μια απώλεια, θρηνώ όλες αυτές τις αναμνήσεις όλων αυτών των ετών. Δεν μπόρεσα να κρατήσω τίποτα, ούτε ένα βίντεο των παιδιών μου. Νιώθω ότι μου έχουν βιάσει την ψυχή. Τίποτα δεν μας έμεινε. Ευτυχώς υπάρχουν οι αδερφές μου, έχω διαπιστώσει ποιοι είναι πάρα πολύ καλοί φίλοι και ποιοι όχι. Μου έχει μείνει ένα δωματιάκι, μια αποθήκη στον κήπο που την έχω φτιάξει λίγο για να μπορέσω να μείνω».