Λίγα μέτρα από τους εντυπωσιακούς καταρράκτες σε έναν φιδωτό μα λησμονημένο δρόμο που κάποτε ένωνε τη Θεσσαλία με την Ήπειρο ο κυρ Στέφανος στέκει εκεί, φιλόξενος, ανοιχτός. Τα ράφια είναι γεμάτα από τρόφιμα (κονσέρβες, μπισκότα, ποτά, αναψυκτικά κλπ.), αλλά και είδη οικιακής χρήσης. Κάποτε, κάλυπτε τις ανάγκες όλων των κατοίκων του ορεινού περάσματος.

Σερβίρεται και καφές, ενώ τα βράδια, σε σουρεάλ καταστάσεις, οι πελάτες σερβίρονται μόνοι το ποτό τους και τους δείχνει πού έχει τους ξηρούς καρπούς και τα πατατάκια για να το συνοδεύσουν.

«Είναι μια ανοιχτή και φιλόξενη καρδιά, που όλη η ζωή του κύλισε στη ζεστή φωλιά τού μαγαζιού του» λέει στο trikalavoice.gr ο ιστορικός Βασίλης Πανάγος ο οποίος τον επισκέπτεται συχνά «τα πόδια του σέρνονται από το φορτίο των χρόνων. Αλλά, στο ράφι του μυαλού του υπάρχει ένα ογκώδες βιβλίο, που ξεφυλλίζει από αναμνήσεις. Μιλούσε αδιάκοπα για τη ζωή του, για τα γεγονότα που σημάδεψαν το χωριό, για το μαγαζί και τους θαμώνες και για το παλιό χάνι του πατέρα του, που λειτούργησε από το 1908. Μπροστά από αυτό το χάνι περνούσε ο παλιός δρόμος που ανηφόριζε την κακοτράχαλη Γκρόπα. Ένας δρόμος που έσφυζε από ζωή κι από περιπέτειες. Και το χάνι του Γώγου, ήταν για τους ταξιδιώτες των ορεινών χωριών ένα θαυμάσιο καταφύγιο ανάπαυλας».

Πηγή: trikalavoice.gr