Αυτό πιθανά σημαίνει ότι μπορεί να ανεχτεί την πενταγλωσσία, εξαγλωσσία, την πολυγλωσία, την απειρογλωσσία. Όχι όμως μια συγκεκριμένη διγλωσσία.  Η Αριστερά είναι λαρτζ στα δικαιώματα. Δεν βάζει φραγμούς. Είναι αντιδραστικό να ζητάς από κάποιον να μιλά δίγλωσσα μόνο, ενώ ιδεολογικά είσαι ανοικτός σε όλες τις γλώσσες. Αφήστε ελεύθερες όλες τις γλώσσες να ανθίσουν. Όχι μόνο δυο! 

Ο ίδιος για παράδειγμα μιλά και τα αγγλικά σε πολλές (δικές του) παραλλαγές. 

Οφείλουμε όταν μιλά να εμβαθύνουμε στα λόγια του.  Στην συγκεκριμένη περίπτωση με το οικογενειακό επεισόδιο Κοτζιά –  Καμμένου, ο πρωθυπουργός σκέφτηκε: Ο Κοτζιάς έκανε ένα ντιλ με το Σκοπιανό που με βρίσκει σύμφωνο. Άρα έχουμε ομογλωσσία. Ο Καμμένος διαφωνεί με αυτό το ντιλ. Άρα στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε διγλωσσία. Έτσι έχουμε στο τραπέζι μια ομοφωνία και μια διγλωσσία. Εμείς όμως ως κυβέρνηση ιδεολογικά είμαστε υπέρ της πολυγλωσσίας. Άρα, άμα φύγει ο Κοτζιάς από τη μέση που συμφωνεί με μένα (άρα είναι άχρηστος σαν φωνή), κρατάμε τον Καμμένο που δεν συμφωνεί κατά βάθος αλλά συμφωνεί διαφωνώντας με μένα (δηλαδή δυο σε ένα)  άρα έχουμε τριφωνία στην περίπτωση μας. Μια δική μου και δυο του Καμμένου τρεις και όχι διγλωσσία. Έχουμε πλουραλισμό γλωσσών!  

Αυτό εννοούσε ο πρωθυπουργός και είναι απλό, επαγωγικό και απέριττο!