Επάνω στο ζάπινγκ, κοιτώντας τις εικόνες από τη Γαλλία, μπορεί, μακαρίζοντας την τύχη μας που εμείς τα καταφέραμε και πάμε για την ανάπτυξη, να απορήσουμε γιατί οι Γάλλοι, με 1.500 κατώτερο μισθό, δεν άντεξαν την αύξηση στις τιμές των καυσίμων που έφτασαν στα 1,40 ευρώ! Αφού αισθανθούμε υπερήφανοι για την αντοχή και τις θυσίες μας (που έπιασαν τόπο) θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ακροδεξιά επελαύνει στη Γαλλία, που δεν είχε την τύχη ενός ισχυρού κυβερνητικού αριστερού αναχώματος όπως εμείς…

Περιμένοντας να δούμε τίποτε από σαρβάιβορ, νεξτ τοπ μόντελ ή κάποιο τάλεντ σόου, ενδεχομένως να μας προβληματίσουν κάποιες ειδήσεις τις οποίες δυσκολευόμαστε να τις κατανοήσουμε: είναι δυνατόν η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ να εκτιμά, και μάλιστα σε επίσημη ομιλία της στο αμερικανικό κογκρέσο, πως έρχεται παγκοσμίως μια νέα «εποχή της οργής», κατά την οποία οι ανισότητες θα ξεπερνούν εκείνες της «χρυσής εποχής» του καπιταλισμού, τον 19ο αιώνα;

Σε αυτή τη νέα «εποχή της οργής», συνέχισε η Λαγκάρντ, θα τίθενται αντιμέτωπα γιγαντιαία μονοπώλια της τεχνολογίας με αδύναμα κράτη, οι προνομιούχες κατηγορίες του πληθυσμού «θα μπορούν να ζουν ώς τα 120» ενώ «εκατομμύρια άλλοι θα υπομένουν τη φτώχεια. Το χάσμα ανάμεσα στις επιθυμίες και την πραγματικότητα υπάρχει κίνδυνος να θρέψει μια εποχή οργής και πίκρας».

Οι δυσοίωνες προβλέψεις δεν θα μας πτοήσουν. Έχουμε εμπεδώσει τις αναλύσεις των κυβερνητικών φερέφωνων που προσφέρονται σε υπερβολικές δόσεις καθημερινά. Ακούμε με προσοχή Τσίπρα, Τσακαλώτο και Σταθάκη. Τι να μας πει η Λαγκάρντ και το ΔΝΤ της. Εμείς βγήκαμε από τα μνημόνια και τρέχουμε στις λεωφόρους της ανάπτυξης…