Ειδικότερα, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ο κ. Μπαρόζο είπε οτι «δεν είχαμε προειδοποιήσει την Ελλάδα, γιατί δεν γνωρίζαμε τα νούμερα. Ξέραμε ότι το έλλειμμα ήταν πολύ υψηλό, αλλά όταν ήρθε ο Γ. Παπανδρέου μάθαμε πόσο ήταν (…) Τα στοιχεία που λαμβάναμε δεν ήταν ακριβή, οπότε δεν μπορούσαμε να αναλάβουμε δράση».

Σχολιάζοντας την απάντησή του ο καθηγητής Προκοπάκης σημειώνει οτι ακόμα και αν η κυβέρνηση Καραμανλή έκρυψε τα νούμερα και έλεγε ψέματα για το ύψος του ελλείμματος, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε, αφού όλοι έβλεπαν τα ποσά μαμούθ που δανειζόταν η χώρα.

Στον προϋπολογισμό του 2009, γράφει ο Γιώργος Προκοπάκης, ο δανεισμός ήταν 37 δις, αργότερα έγινε 43 δις και στο τέλος δανειστήκαμε 64 δις. «Οποιος άνοιγε εφημερίδα και έκοβε την σχετική είδηση το ήξερε. Ο Μπαρόζο όμως δεν είχε πάρει χαμπάρι»…

 

Γράφει ο Γιώργος Προκοπάκης στο facebook

«Αφού και ο Μπαρόζο δεν ήξερε…

Έχει πλάκα που κανείς δεν ήξερε για τον εκτροχιασμό Καραμανλή. Παρθένες στους βάλτους – χωρίς τον Ανέστη Βλάχο όμως.

Θα ξαναπώ: όποιος ενδιαφερόταν να ξέρει, ήξερε.

Ανεξαρτήτως του τι έκρυβε ο Καραμανλής, υπήρχε ένα στοιχείο που δεν μπορούσε να κρυφτεί: ο δανεισμός. Στον προϋπολογισμό 2009 προβλεπόταν συνολικός δανεισμός για τη χρονιά (που θα είχε έλλειμμα 2% – χα χα), €37 δισ. Σε αναθεώρηση από τον Παπαθανασίου (εκ των υστέρων μάθαμε για παρέμβαση Πέτρου Δούκα) στις αρχές του χρόνου έγινε €43 δισ.

Τα τιμημένα τα ομόλογα στις εκδόσεις χρέους έχουν μια κακή συνήθεια: δημοσιοποιούνται ποσά και επιτόκια. Μέχρι τον Ιούνιο 2009 ο Παπαθανασίου είχε σηκώσει από τις αγορές όχι €37 ή €43 δισ που ήταν η πρόβλεψη για όλο το χρόνο, αλλά €64 δισ! Όποιος άνοιγε εφημερίδα κάθε μέρα και έκοβε τη σχετική είδηση, το ήξερε! Ο Μπαρόζο όμως δεν είχε πάρει χαμπάρι!

Ενδεχομένως – αν και όπως θυμάστε την άνοιξη του 2009 η Κομισιόν είχε υποχρεώσει τον Παπαθανασίου να πάρει κάποια μέτρα, έστω για τα μάτια του κόσμου.

Η μόνη περίπτωση να μπορεί οποιοσδήποτε να ισχυρισθεί πως ο δανεισμός δεν ήταν επαρκής ένδειξη αστρονομικού ελλείμματος θα ήταν εάν κάποιος (ο Καραμανλής ή ο Παπαθανασίου, ας πούμε) ισχυριζόταν πως υπεραποδίδει η εκτέλεση του προϋπολογισμού.

Ο δανεισμός ήταν τόσος ώστε για να ισοσταθμιστεί το έλλειμμα θα έπρεπε τα έσοδα όλο το χρόνο (όχι το εξάμηνο) να ήταν 50% επάνω. Εμφανέστατα και με τις έξτρα προεκλογικές παροχές, τα έσοδα μάλλον κατέρρεαν, πράγμα ορατό δια γυμνού οφθαλμού.

Η άλλη περίπτωση να μην είχε καταλάβει ο Μπαρόζο (η Κομισιόν) είναι να είχαν διαβεβαιώσεις (πάλι από Καραμανλή/Παπαθανασίου) πως είχε δημιουργηθεί μαξιλάρι αποθεματικού. Τον Ιούνιο λοιπόν ο Μπαρόζο θα έπρεπε να ρωτήσει “αγοράκια μου, έχετε αποθεματικό €35 δισ;” – τουλάχιστον τόσο θα έπρεπε να είναι η καβάντζα εάν ο Παπαθανασίου εκτελούσε τον προϋπολογισμό που είχε ψηφιστεί Δεκέμβριο 2008. Δεν προέκυπτε από πουθενά – ούτε καν από τις λογιστικές καταστάσεις (μηνιαίες) της ΤτΕ!

Δέκα χρόνια μετά, οι ήρωες της εποχής κάνουν πως δεν ξέρουν. Ας μην χρεώσουμε ανικανότητα – οι διαδικασίες ήταν εντελώς ανεπαρκείς.

Το εντυπωσιακό είναι η ανάγκη τύπων σαν τον Μπαρρόζο να “δικαιολογηθούν”. Δεν υπάρχει κανένας λόγος – εκτός εάν έχει πια αποφασισθεί από τους πάντες να αφήσουν την υπόθεση “διακυβέρνηση Καραμανλή” στο έλεος των επομένων.

 

Γνώμη μου είναι πως η σημερινή ΝΔ έχει μια πρώτης τάξης ευκαιρία να πάρει αποστάσεις από τον εκτροχιασμό. Ας αφήσει την λαϊκοδεξιά συνιστώσα της κυβερνητικής πλειοψηφίας να υποστηρίζει την τότε πολιτική».