Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε μια  υπερπλήρη κυβερνητική θητεία, αρκετή για να εξαχθούν συμπεράσματα, υπεραρκετή για να σταματήσει να προβάλλει το παρελθόν στο παρόν, αρκετή για να αποκαλυφθεί η προβιά του προβάτου που κάλυπτε έναν άγριο και πεινασμένο για εξουσία, λύκο. Πίσω από τον «ανατριχιαστικά επίκαιρο» Άρη Βελουχιώτη προβάλλει η ανατριχιαστική προβολή βίου κάθε γνήσιου επαναστάτη – λαϊκού ηγέτη

και  πρωθυπουργού, σε υπερπολυτελή κότερα εντίμων εφοπλιστών. Η υποκρισία αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των θεολογικών ιδεολογιών με «ηθικό πλεονέκτημα» που συνήθως ναυαγεί στα αβαθή ύδατα του λαϊκισμού. Δεν αρκούν παρά ελάχιστα τρίμματα της χρυσοφόρου εξουσίας για να μετατρέψουν τους αγνούς παρθένους αμνούς του λαού σε θηριώδεις τυραννίσκους… 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την εξουσία, μοιάζει τώρα αμήχανος και μπροστά στην διαχείριση της απώλειάς της. Και στις δυο περιπτώσεις αποδεικνύεται επικίνδυνος για την χώρα και το πολιτικό σύστημα. Περιδινίζεται στα ψεύδη και τις ψευδαισθήσεις του, στις ιδεοληψίες και τον πρωτοφανή αμοραλισμό του. Αποδείχτηκε ένα ευτελές, αλλοπρόσαλλο λαϊκίστικο μόρφωμα με ακροδεξιά παρασυμπληρώματα, ακροαριστερές συνιστώσες, σοσιαλδημοκρατικές γέφυρες, με  παρακρατικές διασυνδέσεις, στελεχωμένο με το πλέον τυχάρπαστο ανθρώπινο δυναμικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με δυο λόγια, αποδείχτηκε ο ευκρινής καθρέφτης της βαθύτατης κοινωνικής αξιακής πολιτισμικής παρακμής όπως αυτή αναδείχτηκε από την πολιτική – οικονομική κρίση που ερμηνεύτηκε με όρους ευκαιριακού χυδαίου λαϊκισμού και εκφράστηκε από μια ορδή ανυπόστατων προσωπικοτήτων με όρους πολιτικής μαφίας!